Help, mijn baby gaat naar de basisschool

Help, mijn baby gaat naar de basisschool

Oké oké, ze is geen baby meer. Jenna is al ruim 3 jaar en dus bijna 4 jaar. Maar waar zijn die 4 jaar gebleven?! Het voelt alsof ik gisteren nog zwanger was. Maar nee, er zijn alweer bijna 4 jaar voorbij gevlogen. We gingen van een hele dikke buik naar een heerlijke baby en naar een schattige dreumes en nu hebben we een lieve maar ook een oh zo eigenwijze peuter. En nog heel even en dan is ze dus een kleuter. En kleuters gaan school. Help, mijn baby gaat naar de basisschool! En dan is mama alleen.

Toen Marley naar school ging was dat ook wennen voor mij. Maar ik had de zorg voor mijn dreumesje nog. Iedere woensdag en vrijdag waren we gezellig met zijn tweetjes. Maar over een paar maanden breng ik twee kinderen naar school en loop ik alleen naar huis. Wat zal dat tegenvallen. Helemaal alleen thuis. Wat zal het stil zijn en wat zal ik mijn meiden missen. En wat zal mijn peuter gaan veranderen. Ik weet nog dat Marley naar school ging. Binnen een paar weken had ik een heel ander kind. En dat was niet altijd positief (die grote mond was ze gelukkig zo weer kwijt ;-)).

Gelukkig zijn er wendagen. Vooral gelukkig voor mij dan hè. Ze mag vijf keer een halve dag wennen en dat zal op woensdag zijn. Woensdag vind ik een fijne dag omdat de school op woensdag om 12:30 uur  uit is en dan is het wennen heel natuurlijk en gaat ze volledig mee met de andere kinderen. Ik denk zelf dat zij het wennen niet nodig heeft. Ze is er zo aan toe om naar school te gaan. Maar ik, pffff ik zit nu al met een brok in mijn keel. Mijn kleine meisje naar school. Straks is mijn kleine meisje geen écht klein meisje meer. Voor mij zal ze altijd mijn kleine meisje zijn, maar als ze eenmaal naar school gaan dan worden ze zo snel groot. Ze veranderen zo dan.

De clichés van ‘het gaat zo snel allemaal’ zijn zo waar. Als je net moeder bent dan denk je echt dat het onzin is. Maar zodra je kleine hummeltje geboren is dan besef je dat alle clichés waar zijn. En als nummer 2 dan geboren is dan gaat de tijd nog sneller, geloof me. Ik lieg niet. Je zou bijna nog voor een derde kindje gaan (Schat, wel leuk hè zo’n kleintje? Zullen we nog één keer?? En manlief die doet gewoon alsof ie je niet hoort hahaha).

Ik heb er al meerdere keren over geschreven: Loslaten! Ik vind het echt lastig. Je moet wel en uiteindelijk kan ik het ook echt wel, maar de weg er naartoe vind ik toch wel lastig. Je kleine meisje dat ineens 5 dagen van huis is (3 hele en 2 halve dagen, dus eigenlijk maar 4 dagen maar dat is nog steeds K U T). Ze brengt gewoon meer tijd op school door dan thuis. Dat vind ik nogal wat. Gelukkig heeft ze er zin in en weet ik dat ze het heel leuk zal hebben, maar ik moet er echt aan wennen. Ik weet dat het allemaal goed gaat komen, maar nu doet het wel een beetje pijn.

Het hoort bij het moederschap en het troost me om te weten dat elke moeder hier doorheen moet. En ik weet ook dat het wel lekker is om straks je handen vrij te hebben. Al vond ik het altijd gezellig om samen met haar boodschapjes te doen, het is ook wel heerlijk om niet steeds de vraag te krijgen of ik ook nog chocola ga kopen haha. Dus uiteindelijk zal ik vast ook van de vrije tijd gaan genieten, tijd die ik kan gebruiken om lekker uit te rusten, naar yoga kan gaan, artikelen schrijven voor mijn blog of gewoon lekker niks. En dat is dan ook wel weer lekker, toch?

Maar nu zal ik me mentaal voor moeten bereiden op de eerste woensdag dat ze gaat wennen, want wat zal ik mijn koekie gaan missen….

Hoe was het voor jou toen je kind voor het eerst naar school ging? Vond jij dit ook zo moeilijk?

 

 

Deel op:

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ontvang leuke updates

Schrijf je in voor mijn Feel Good Nieuwsbrief

Ontvang als eerst de dikste aanbiedingen, leuke tips en nog veel meer!

Wacht!

Schrijf je in voor mijn Feel Good Nieuwsbrief zodat jij altijd de eerste bent die op de hoogte is van de leukste nieuwtjes en aanbiedingen!