Vandaag was het dan zover. De laatste keer naar de psycholoog. Ik heb hem niet meer nodig en kan ‘alleen’ verder. Het doet me echt wel wat, want ik sluit een periode in mijn leven af. Een hele heftige periode. Het was zo fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen. Tuurlijk, ik deed dit thuis ook en met vrienden en familie kon ik ook praten. Maar je partner, vrienden en familie kiezen gauw jouw kant. Ze willen je steunen en het gevoel geven dat ze er voor je zijn. Superlief en dat is ook prima, want dat is wat je op dat moment ook heel erg nodig hebt. Maar het is ook zo fijn om met iemand te praten die daar geen gevoel bij heeft en geen gevoel voor jou heeft. Iemand die kritische vragen stelt en je heel erg naar jezelf laat kijken. Confronterend, maar wel nodig.
Waar is het misgegaan
Ik had dat echt wel nodig; iemand die je lostrekt uit de situatie en samen met jou gaat kijken hoe je in de situatie terecht bent gekomen. Waar is het ‘misgegaan’? Hoe heeft het zover kunnen komen? Hoe ga je dit in de toekomst herkennen? En hoe ga je nu voorkomen dat je weer in deze situatie komt? Maar eerst moet je weer een beetje mens worden. Dus de eerste twee sessie gaan vooral daarom. Jezelf uit de situatie trekken en je weer een beetje mens voelen.
Werken aan herstel
Dus krijg je tips om beter te ontspannen, zoals: ‘Ga iedere dag minimaal een halfuur naar buiten en bouw dit op, ga bewegen (ook het liefst buiten) of sporten, doe een middagdutje’ enz. Alles om ervoor te zorgen dat je niet blijft hangen in de situatie waar je op dat moment in zit. En zorgen dat je een beetje ritme en energie krijgt. Daarnaast is het natuurlijk belangrijk dat je leuke dingen doet, dingen waar je blij van wordt en waar je energie van krijgt.
Voorkomen in de toekomst
Dan ga je kijken hoe je het op kan lossen. Om vervolgens te werken aan het voorkomen in de toekomst. Bij mij heeft het te maken met loslaten, accepteren dat je niet alles in de hand hebt, grenzen aangeven en weer keuzes kunnen en durven maken. Ik voel dat ik veel beter naar mijn lichaam kan luisteren en daardoor kan ik makkelijker keuzes maken, ik weet wanneer het genoeg is en ik mijn rust moet pakken, ik hou rekening met mijn rustmomenten als ik afspraken inplan en ga zo maar door. Ik zal daar vooral de komende tijd heel alert op moeten zijn omdat ik toch weer teveel van mezelf kan vragen op het moment dat ik het allemaal leuk vind.
Zoals ik al eerder schreef, hoeft een burn out niet door stress van negatieve dingen te komen. Juist te gepassioneerd en te betrokken kunnen een grote valkuil zijn. Mijn psycholoog heeft me dit ook in laten zien. En ook al ben ik de laatste keer naar de psycholoog geweest dat wil niet zeggen dat ik hem nooit meer nodig zal hebben. Of misschien wel een coach die mij verder op weg helpt. Hulp vragen is altijd goed dus dat ga ik ook zeker doen.
Mooie toekomst tegemoet
Ik weet dat ik een mooie toekomst tegemoet ga. Vanaf 1 oktober heb ik geen werk meer. En dat voelt goed. Ik zal mijn werk en mijn collega’s heel erg gaan missen, maar de koek was op. Dan kan je nog zoveel willen geven en je werkgever kan nog zoveel willen investeren, maar soms heb je beiden alles geprobeerd en kan er beter iemand op de functie zitten die er nog wel alles uithaalt en energie van krijgt. Ik ga nieuwe paden bewandelen. Welke deze zijn, weet ik nog niet. Ik vind het heel spannend, maar ik ben niet bang. Ik zal ongetwijfeld weer eens te hard van stapel lopen als ik straks ander werk heb wat ik leuk vind, maar ik verwacht dat ik eerder aan de bel trek. Het zal niet zo snel meer zover komen als het afgelopen jaar.
Keuzes maken
Maanden geleden kon ik totaal geen keuzes maken, en nu kies ik ervoor om gelukkig te zijn. Ook in mijn werk. En dat voelt zo goed, dat ik het gewoon laat gebeuren en wel zie wat er vanaf oktober met mij gaat gebeuren. Ze zeggen toch: ‘als één deur sluit dan gaat een andere deur open’. Ik kan niet wachten tot de nieuwe deur open gaat. Kom maar op!
Ik ben een nieuw mens
En dit maakt dat ik kan zeggen dat ik ‘beter’ ben. Ik heb de oude ik niet teruggevonden, maar ik heb de nieuwe ik ontdekt. Ik heb weer nieuwe energie, ik heb weer zin om dingen te ondernemen. En ik heb zelfs zin om in huis te gaan klussen (gaat volgens mij helemaal nog niet goed met mij ;-)) en dat ga ik dan tot oktober ook maar doen. We wonen inmiddels alweer 8 jaar in dit huis en het wordt tijd dat alles weer opgefrist wordt. Leuk projectje dus voor na de zomervakantie. En natuurlijk neem ik jullie daarin mee.
Ik moet nog goed naar mijn lichaam luisteren en bewust mijn rustmomenten pakken, maar mijn psycholoog gaf aan dat ik hem niet meer nodig heb. Mocht ik toch hulp nodig hebben dan kan ik altijd aankloppen bij hem. Maar ook mijn huisarts is er voor mij.
De laatste keer naar de psycholoog
De afgelopen maanden heb ik veel met jullie gedeeld over mijn burn out. Ik ben me ook gaan verdiepen in het onderwerp burn out. Ik lees er veel over. Maar ook over alles wat een burn out zou kunnen voorkomen. Balans in je leven. Ik zal hier ook zeker over blijven schrijven. Ik heb namelijk gemerkt dat veel mensen hier iets aan hebben. Mensen die ik ken, maar ook mensen die op mijn blog belanden. Mij mails sturen met vragen of mij bedanken. Dit geeft mijn zo’n goed gevoel, mensen helpen, dat ik hier mee doorga. Voorlopig komen er nog drie blogs per week online, maar wie weet worden dat er in de toekomst wel meer. Want ook al ben ik de laatste keer naar de psycholoog geweest, ik ben er nog niet…
Bedankt voor jullie steun de afgelopen 7 maanden. Ook jullie lieve woorden hebben mij er doorheen gesleept. Het is zo fijn als je je gehoord en begrepen voelt. Alleen al een luisterend oor is zo fijn. Dus blijf aan mensen vragen hoe het écht met ze gaat….
