December is voor mij een maand waarin zoveel gevoelens bij elkaar komen. Een maand van terugkijken naar het afgelopen jaar en vooruit kijken naar het komende jaar. Een maand van gezelligheid en samenzijn, maar ook een maand van verdriet en eenzaamheid. Ik weet niet wat het is, maar de laatste jaren is december een belangrijke maand voor mij. Maar ook een maand waarin ik heel bewust met mijn energie om moet gaan. De donkere dagen helpen mij niet om mijn vitamine D op peil te houden. Maar daarnaast vreten al die gevoelens in december ook heel veel energie. Waar het door komt dat deze gedachtes door mijn hoofd spoken? Ik heb geen idee. Komt het omdat ik ouder word? Of heeft het meer met innerlijke groei te maken? December brengt een gevoel van weemoed maar is ook een maand waarin in nieuwsgierig ben naar wat het nieuwe jaar te brengen heeft.
De sterfdag van mijn vader
Zoals de meesten van jullie weten is de sterfdag van mijn vader 11 december. Deze datum draagt zeker bij aan het gevoel van weemoed. Maar het rare is is dat het gevoel van gemis en verdriet, de stekende pijn, een paar dagen na het sinterklaasfeest begint op te borrelen en eigenlijk de dag na zijn sterfdatum weer weg is. Dan blijft het gemis, maar is weer ergens naar de achtergrond. Totdat de kerst weer nadert. Dat blijft toch altijd wel lastig.
Verdriet om mijn vader
Mijn vader overleed op Mauritius, dus Alex en ik vlogen daarheen om afscheid te nemen. En twee dagen voor kerst vlogen wij weer terug. Op kerstavond zat ik bij mijn schoonouders op de bank, want dit was een traditie en ik zou niet degene zijn die deze traditie zou breken. Maar wat voelde ik me ellendig. Ik zette mijn mooiste lach om de grappen die verteld werden en deed alsof ik van het eten genoot. Maar echt, ik voelde me leeg en alleen en kreeg geen hap door mijn keel. Het liefst was ik mijn bed in gegaan, deken over mijn kop trekken en gewoon in mijn coconnetje zielig liggen zijn.
Achteraf ben ik blij dat toch kerstavond heb gevierd. Want ondanks dat ik me rot voelde was het fijn om onder de mensen te zijn. Mensen bij wie ik zo had kunnen en mogen janken. Maar mijn kerst was al verpest en ik zou niet de kerst van anderen verpesten.
Jankmomentje
Die harde kantjes van het verdriet zijn eraf. Maar nog steeds voelt het dubbel met kerst. Aan de ene kant kijk ik uit naar het getut met de meiden (ja Alex doet ook gewoon mee hoor). Mooie jurkjes en lakschoentjes aan (die heeft Alex dan weer niet). Gezellig met de mensen van wie ik hou om de kerstboom, samen eten en drinken en cadeautjes uitpakken (alsof we door Sinterklaas nog niet genoeg verwend zijn). Maar aan de andere kant voel ik me eenzaam. Omdat iedereen om me heen maar blij is en leuk doet, terwijl ik zo graag met kerst nog eens mijn vader zou willen bellen omdat ik één van zijn gerechten wil maken, maar het recept niet heb. En dan moeten horen wat een kneus ik ben, omdat het echt niet moeilijk is om iets lekkers op tafel te zetten. Tja, ik heb zijn kookgenen helaas niet.
Na de feestdagen ebt het gevoel van weemoed weg
Na de feestdagen ebt het gevoel weer weg. Af en toe, duikt het gevoel weer op. En dit kan ieder moment zijn. Maar over het algemeen heb ik het redelijk onder controle en laat ik het los op het moment dat ik alleen ben en even kan zwelgen. Onder de douche bijvoorbeeld als ik even een paar minuten voor mezelf heb. Dan jank ik even goed en kan ik er weer tegenaan. Huilen lucht zo op, het reinigt de ziel. Ik huil niet vaak maar eens in de zoveel tijd heb ik even een jankmomentje onder de douche.
December brengt een gevoel van weemoed
Maar om even terug te komen op de maand december en wat het met mij doet. Ik merk dus dat ik de laatste jaren in december het jaar afsluit. Ik kijk terug op wat er is geweest. De kansen die ik heb gehad en de kansen die ik heb gemist. De fouten die ik heb gemaakt en wat ik ervan geleerd heb. Waar ben ik trots op, wat zou ik nu anders doen? Ik merk dat er continu van dit soort gedachten bij me omhoog borrelen. Op mijn werk, maar ook thuis over mijn relatie, de opvoeding van de meiden en de vriendschappen die ik heb of juist achter me heb gelaten.
Vooruit kijken
Als dan het einde van de maand nadert, kijk ik vooruit. Wat wil ik het aankomende jaar gaan doen. Ik heb niet echt een bucketlist, maar er zijn altijd van die dingen die je wilt doen of bereiken. Gewoon leuke plannen, maar soms ook dingen die gewoon moeten gebeuren. En daar denk ik over na. Het gekke is dat ik daar dan de rest van het jaar helemaal niet actief mee bezig ben, maar er komt een moment dat ik eraan denk en het ga doen. Maar soms ook niet. Dan is het moment er niet of ik heb er geen zin in. Wat verder niet erg is. Totdat het december is en ik weer terugkijk haha.
Oud en Nieuw
Op oudejaarsavond om klokslag 12 komen de waterlanders. Dat is voor mij echt het moment van afsluiten en dankbaar zijn, een moment van terugkijken en iedereen die niet meer in mijn leven is komt in mijn gedachten voorbij. Maar ook mijn moeder en familie aan de andere kant van de wereld. Een paar minuutjes om het jaar, het verleden achter me te laten. Ik wens mijn gezin en andere lieverds die op dat moment bij me zijn een mooi en gelukkig nieuwjaar. Dan bel ik mijn moeder en wens haar hetzelfde terwijl we allebei een potje janken.
Vol positiviteit het nieuwe jaar tegemoet
Dan hang ik op en pak ik mijn glas champagne en ga met een glimlach en vol positiviteit het nieuwe jaar tegemoet. Totdat ik de volgende dag (ik bedoel natuurlijk na 2 uurtjes slaap omdat Jenna gewoon om 6 uur naast mijn bed staat) brak en met een kater opsta. Dan is het altijd moeilijk om positief te zijn. Maar na een paar uur brak op de bank hangen en een vette hap in mijn mik, kan ik weer met een positief gevoel het nieuwe jaar tegemoet gaan.
Brengt december voor jou ook een gevoel van weemoed? Of is december voor jou zoals iedere andere maand in het jaar? Wat zal 2017 ons gaan brengen? We gaan het zien!
Ik wens iedereen een mooi, maar vooral gezond 2017. Dat veel van je dromen uit mogen komen (je moet altijd nog iets te dromen hebben) en je gelukkig mag zijn, worden en blijven. Geniet van al het moois wat komen gaat en onthou dat je door dalen moet om van je pieken te kunnen genieten. Dus ook bij tegenslagen kunnen er mooie dingen ontstaan of zie je juist die dingen die je eerder nooit zag. Geniet!
