Het is hier wat stiller geweest, maar ik ben terug! Soms moet je even afstand nemen om daarna weer met volledige focus aan de slag te gaan. Afstand nemen en loslaten. En dat is niet altijd makkelijk, maar loslaten helpt wel om de dingen helder te zien en voelen. Je zit dan zo in je hoofd waardoor de hele boel blokkeert. Pas als je weer kunt voelen, gaat de energie stromen en komt de energie en inspiratie terug. Vandaag neem ik je mee en vertel ik je wat er aan de hand was, waarom het hier wat stiller was, wat ik heb gedaan om weer terug te komen en jullie weer te kunnen trakteren op leuke en positieve feel good blogs!
Corona hier, Corona daar
Heel simpel, dat ellendige coronavirus maakt het lastig. Het is niet alleen het thuisonderwijs en de kinderen begeleiden met hun schoolwerk. Nee, het is meer dan dat. Je wordt in de media al doodgegooid met van alles over Corona. En het is natuurlijk logisch dat het voorbij komt in mijn weekoverzichten, maar ik wil niet dat iedere blog over het coronavirus gaat. Het voelt al alsof het leven niet meer is dan corona en dat wil ik niet nog eens versterken. Maar waar schrijf je dan over? Waar zitten mensen op te wachten? En daar ga ik dus al de mist in. Want ik had het gewoon kunnen vragen aan jou, mijn lezer.
Inspiratieloos
Ik geef het maar gewoon toe, ik was inspiratieloos. Als ik een leuk en inspirerend onderwerp had waarover ik wilde schrijven, zei dat stemmetje in mijn hoofd dat mensen nu wel wat anders aan hun hoofd hebben. Ik zat teveel in mijn hoofd en was maar aan het denken. En jij weet net als ik dat dit alleen maar zorgt voor nog meer gedachtes die blokkeren. Het is niets anders dan zelfsabotage en belemmerende overtuigingen die nergens op slaan. En die blokkeren simpelweg het creatieve proces, waardoor er op een gegeven moment helemaal niks meer uitkomt. Je voelt het niet meer, omdat je teveel in je hoofd zit.
Afstand nemen en loslaten
Het enige wat je dan kan doen is afstand nemen en loslaten. Niet aan ‘werk’ denken en dat je ‘moet’ schrijven. Maar dingen doen waar je energie van krijgt zodat het weer gaat stromen. Naast tijd met het gezin doorbrengen en dan bedoel ik niet het schoolwerk, maar écht tijd met elkaar doorbrengen, heb ik boeken gelezen, yoga oefeningen gedaan en wat meer bewegen/wandelen. En dan komen er vanzelf weer nieuwe ideeën in mijn hoofd. Maar de gedachte dat mensen hier niet op zitten te wachten, bleef toch wel terugkomen.
Ik ben terug!
De knop moest om. Maar hoe? Eigenlijk was dit heel simpel. Ik hoef maar naar mijn statistieken te kijken om te weten dat mensen echt wel iets aan mijn stukjes tekst hebben. Want ik heb de afgelopen maand misschien 5 blogs geplaatst, maar ik heb wel 10.000 unieke bezoekers. Wauw! En door steeds naar die cijfers te kijken, de leuke interactie op Instagram, de mails in mijn mailbox kon ik het gevoel loslaten. Ik voelde de energie weer stromen die ik altijd heb als ik vol zit met waardevolle informatie die ik wil delen. En dus schrijf ik nu weer de ene na de andere blog en kan bijna niet stoppen. Ik ben terug!
Balans privé/werk
Ik zal wel heel eerlijk zijn dat het echt nog wel zoeken is naar een goede werkmodus en balans privé/werk. Want ik heb iedere dag een kind thuis dat schoolwerk moet doen. Het scheelt nu wel dat het maar één kind is dus ik kan wel meer werk verrichten. Maar schrijven terwijl er toch nog regelmatig iets aan je wordt gevraagd werkt gewoon niet lekker. Voor nu sta ik eerder op zodat ik vroeg in de ochtend al wat kan doen. En ‘s avonds pak ik wat werk op. Maar niet te lang, want dan doe ik geen oog dicht en dat schiet natuurlijk ook niet op.
En ach, ook dat komt wel weer goed. Ik ben terug en dat is het belangrijkste. Voor nu ben ik alleen al blij dat ik weer lekker aan het schrijven ben. Of het me lukt om weer als vanouds iedere werkdag een blog te plaatsen, weet ik niet. Om heel eerlijk te zijn ga ik mezelf die druk ook niet opleggen. Aankomende maandag lees je weer wat ik deze week allemaal heb gedaan. En kan je niet wachten? Volg me dan zeker op Instagram, want daar neem ik je iedere dag wel even mee in mijn leven.
Liefs,
Irene ❤️
