Over een paar dagen wordt Marley alweer 5 jaar. En die vijf jaar zijn voorbij gevlogen! Het lijkt wel gisteren dat de zwangerschapstest een heel licht streepje gaf. Niet gek, want ik was nog helemaal niet overtijd. Maar ik voelde dat ik zwanger was. De dag erna een test gehaald die zegt: ‘zwanger’ of ‘niet zwanger’ en ja hoor binnen een mum van tijd stond daar: zwanger! Alex en ik konden het niet geloven omdat ik pas net een maand met de pil gestopt was en we er vanuit gingen dat het na jaren pilgebruik wel maanden zou duren. Tja, we zijn het levende bewijs dat anticonceptie werkt, want ook Jenna was binnen een maand verwekt.
Een zwangerschap die spannend begon
Een zwangerschap, die in het begin wat heftig was. Zo heftig dat ik bang was dat het ‘vruchtje’ het niet zou redden. Vreselijke krampen en steken de eerste weken. Ik ben echt geen watje en heb een redelijk hoge pijngrens, maar dit deed echt pijn. We weten nog steeds niet wat het geweest is, maar gelukkig verdween na een paar weken de pijn. En buiten wat misselijkheid (waar mee te leven was) en vermoeidheid heb ik een prima zwangerschap gehad. Goed die hormonen zijn niet zo mijn ding (daar had Alex nog het meeste last van haha). Toen ik mijn baby eindelijk kon voelen genoot ik van het getrappel in mijn buik.
Een eitje van een bevalling
Na 38 weken en 5 dagen begonnen om 1:30 uur de weeën en om 7:01 is onze prachtige dochter geboren. Lekker vlot en amper pijn gehad. Helaas geen persweeën maar na een stuk of vijf keer hard persen kwam er een prachtig klein roze popje met een bos zwart haar op deze wereld. Ze was zo mooi en wat rook ze lekker! Geen Zwitsal die daar tegenop kan. En ze was van ons, uit liefde gemaakt. Zij heeft ons papa en mama gemaakt. Trotse ouders. En een trotse mama ben ik zeker!
Van huilen naar lopen
Ik vond het geweldig om te zien hoe zo’n klein mensje binnen een jaar van drinken. poepen, slapen en huilen naar rollen, kruipen, lopen, eten, en ga zo maar door ging. Bizar hoe zo’n klein mensje zich in een jaar ontwikkelt. Ik genoot van ieder moment. Elke nieuwe ontwikkeling werd vastgelegd op foto en film. Ik heb haar babyboek helemaal volgeschreven en plakboeken vol geplakt met van alles en nog wat.
En toen had ik een dreumes
En toen werd ze een dreumes. Een dreumes die duidelijk een eigen mening aan het ontwikkelen was en onze grenzen opzocht. Die vol bewondering naar de grotere kindjes op het kinderdagverblijf keek, om vervolgens na een week alles na te doen. Een echte kwebbeltante die met iedereen een gesprekje aanknoopt. Een heel zelfstandig meisje dat zich prima alleen kon vermaken en ik genoot ervan om te kijken hoe ze speelde of op de muziek van K3 stond te dansen.
De NEE-fase ofwel peuterpubertijd
Maar dit dreumesje werd een peuter. Een peuter die de behoefte kreeg om met andere kindjes van haar leeftijd te spelen en dus ging ze twee ochtenden in de week naar de peuterspeelzaal. Ochtenden waar ik me als moeder eenzaam voelde als ik alleen door de supermarkt slenterde of thuis aan het poetsen was. Ik moest haar loslaten zodat zij kon groeien. En dus deed ik dat. Maar ik genoot van alle verhalen en alle ‘werkjes’ die ze mee naar huis nam. Helaas brak in de peuterfase ook de welbekende ‘NEE’-fase aan, de ‘ik-wil-alles-zelluf-doen-fase’ en de ‘ik-lust-niks-meer-fase’.
Dat eten vond ik soms wel lastig omdat ze eerst smulde van sushi, zelfgemaakte pastasaus of olijven. En midden in de peuterpuberteit kreeg ze een zusje. Wat haar tot grote zus maakte. En wat voor één! Ze is een echte trotse grote zus. Zo lief voor haar kleine zusje. Mijn hart smelt nog steeds als ze stoppen met spelen om elkaar te knuffelen. En ja ze maken ook ruzie, wat er ook bij hoort. De ruzies zullen ongetwijfeld steeds heftiger worden. Maar ook daar leren ze van. En heel stiekem geniet ik ook van de ruzietjes en hoe ze het uiteindelijk weer goed maken.
Kleuters zijn toch wel erg leuk
Gelukkig zijn we al weer een hele tijd uit de nee-fase en kan ze inmiddels (bijna) alles al zelf (nu genieten van haar zusje die denkt alles zelf te kunnen). We beginnen uit de ik-lust-niks-meer-fase te komen want ze eet inmiddels mijn pastasaus weer in kleine beetjes en ze wil alles wel weer proeven. De waarom-fase heeft ook maar even geduurd.
We hebben ook de de ‘poep- en plasfase’gehad. Die is eigenlijk best grappig want ze ligt helemaal in een deuk als ze vraagt wat we gaan eten en ik zeg: ‘een broodje poep!’. Ik lach ook om haar poepgrapjes en eerlijk is eerlijk, ze heeft humor. Soms wat flauw (van wie zou ze het hebben?), maar daar hou ik wel van. Ik krijg nu regelmatig vragen zoals: ‘Waar is bloed van gemaakt?’. Maar ze is ook weer de grenzen aan het opzoeken; hoe ver kan ik gaan? Deze kleuterfase is heel anders dan de voorgaande fases. Wat ik zo leuk vindt is dat je echt wel leuke gesprekken met elkaar kan hebben en dingen heel goed kan uitleggen.
Op naar groep 2
Maar nu nog een paar nachtjes slapen en dan is mijn kleuter alweer 5 jaar oud. Alweer in groep 2 en volgende week zal ze haar eerste kinderfeestje vieren. Weer een nieuwe ervaring voor haar (en voor mij, met al die koters in huis..help!). Ondanks dat ik baal dat de tijd zo snel voorbij vliegt, geniet ik van elk levensjaar. Iedere keer maken we nieuwe dingen mee, leren we weer iets nieuws en ontwikkelt dit prachtige meisje weer een beetje. Maar nu kijken we gewoon uit naar haar vijfde verjaardag en gaan we er weer een mooi feestje van maken!
Welke fase is jouw favoriete fase?
