Ik moet even iets kwijt. Iets waar ik me steeds weer aan irriteer. Niet dat het mijn humeur verpest, maar het is gewoon irritant en ik moet het even kwijt. Keer op keer als ik naar een concert ga, valt het me op. En ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe het zit. Want lieve concertganger, waarom ben je hier? Ben je hier onder dwang? Moest je mee met je partner? Kocht je de kaarten zodat je tegen vrienden en collega’s kan zeggen dat je erbij was? Of speelt er iets anders?
Concertgangers die het niet naar hun zin hebben
Woensdag ging ik naar de Vrienden van Amstel Live en toen zag ik het weer. Mensen bij wie ik sterk het gevoel kreeg dat ze liever ergens anders waren. En het is niet de eerste keer. Of ik nu naar een concert van een internationale artiest ga zoals Justin Timberlake of Bruno Mars ga, naar een concert van een Nederlandse artiest of naar de gezelligste kroeg van Nederland oftewel Vrienden van Amstel Live. Ik zie altijd mensen in het publiek die het totaal niet naar hun zin hebben.
Staanplaatsen vs. zitplaatsen
Er is een duidelijk verschil tussen mensen die staanplaatsen hebben en mensen die zitplaatsen hebben. Maar ik ben niet zo groot en na jaren staanplaatsen kies ik nu voor zitplaatsen omdat ik dan ook iets kan zien. Maar na een aantal concerten weet ik niet wat ik nu beter vind. Niks zien, maar wel helemaal in het sfeertje zitten omdat iedereen het naar zijn zin heeft of alles goed kunnen zien en een paar mensen om me heen die liever thuis waren gebleven.
Van begin tot eind een chagrijnige blik
Ik zal even uitleggen wat ik bedoel, zodat je er een beeld bij krijgt. Ik was vorig jaar dolgelukkig dat ik kaarten voor Vrienden van Amstel Live had gescoord. In 2018 was ik namelijk net te laat met kaarten voor 2019 dus ik baalde als een stekker. Maar vorig jaar lukte het wel en ik heb er een jaar naar uitgekeken. Vol goede moed gingen we richting Ahoy Rotterdam. Toen we bij onze zitplaatsen aankwamen gingen we zitten. En de mensen om ons heen zat ook. Logisch, want het zijn zitplaatsen en het was nog niet begonnen. En wat mij betreft zit iedereen de hele avond, want nogmaals het zijn zitplaatsen. Ik kan dat niet bij Vrienden van Amstel Live, maar dat is niet waar ik heen wil. Om ons heen zaten een aantal mensen die het van begin tot eind echt niet naar hun zin hadden. Handen op de oren, een chagrijnige blik, appen en filmpjes bekijken op hun telefoon en ga zo maar door.
Ben je hier onder dwang?
Wat ik dus niet begrijp is; wat doe je daar dan? Ben je ‘verplicht’ met je partner mee? Ben je er omdat je dan kan zeggen dat je geweest bent? Ik weet dat er namelijk heel veel mensen zijn die dolgraag een kaartje hadden gekocht, maar pech hadden. Als je het niet leuk vindt, waarom ben je er dan? Ga gewoon niet, zodat de mensen die wel graag naar dat concert gaan wel dat kaartje kunnen scoren en er een topavond van kunnen maken.
“Het is mijn muziek niet”
Het is ook niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Een paar jaar geleden ging ik naar een concert van Bruno Mars en ik hoorde een man zeggen dat het zijn muziek niet is en dat hij er niks aan vond. Waarom bestel je die kaarten dan? Luister voordat je kaarten koopt eerst naar wat muziek van die artiest. Vind je het niks? Bestel geen kaarten zodat iemand die wel graag naar dat concert wil, meer kans heeft op kaarten.
Een concert kan altijd tegenvallen
Het kan natuurlijk altijd zijn dat je bij een concert bent en dat het niet naar verwachting is. Dat het tegenvalt. Prima. Dat kan. Maar laat je dan werkelijk je avond verpesten? Maak er dan het beste van of ga desnoods weg. De mensen om je heen vinden het wel leuk en als ze jouw chagrijnige hoofd zien is dat zo’n domper. Nou laten de meeste mensen hun avond hierdoor niet verpesten. Maar waarom ergens zijn waar je niet wilt zijn?
Lieve concertganger, waarom ben je hier?
Tegen al die mensen zeg ik daarom: “Lieve concertganger, waarom ben je hier? Wat doe je hier eigenlijk? Heb je niet in de gaten dat je niet alleen je eigen avond verpest, maar ook de sfeer voor de rest verpest? En begrijp me niet verkeerd, ik maak er toch wel een feestje van want ik hoef jouw chagrijnige hoofd na het concert nooit meer te zien. Maar alsjeblieft, probeer een beetje vrolijk te blijven. Mopperen kan je op weg naar huis wel doen. Of schrijf een blog of social media post over hoe slecht je het concert wel niet vond.”
Of zeg ik nu iets raars? En wacht even, want ik ben nog niet klaar.
“Alsjeblieft, maak er gewoon een gezellige avond van. Het leven is zo kort, zonde om je avond te laten verpesten. Wat zijn nou die drie uurtjes? Je bent met jouw gezelschap en nog duizenden andere mensen. Maak er gewoon een mooi feestje van en realiseer je dat je dit kan doen. Genoeg mensen die dit niet kunnen. Dus schouders eronder en probeer er gewoon een leuke avond van te maken. Dank je wel alvast, lieve concertganger. De volgende keer krijg je van mij een lach en dan lach je wel terug, toch? ❤️”
Ligt het nou aan mij of is het jou ook weleens opgevallen?
