Zo tegen het einde van het jaar kijk ik altijd terug op het afgelopen jaar. En vandaag is het alweer de laatste dag van het jaar. Een goed moment om mijn terugblik op 2019 met jou te delen. Ik sta stil bij de dingen die ik meegemaakt heb, geleerd heb en gedaan heb. Zo’n terugblik is niet alleen een moment van dankbaar zijn, maar ook een mooi leermoment. Wat heb ik geleerd en wat ga ik komend jaar anders doen? Mijn terugblik op 2019 is vooral positief en ik kan oprecht zeggen dat 2019 een goed jaar was, met hier en daar een traan…
Afscheid nemen
Mijn terugblik op 2019 begint met afscheid nemen. Want ook dit jaar moest ik helaas afscheid nemen. Al aan het begin van het jaar nam ik afscheid van mijn oma. Ik was niet heel close met mijn oma, want zij woonde in Mauritius en ik groeide zonde haar aan de andere kant van de wereld op. We hebben wel momenten samen doorgebracht en ik kon altijd vreselijk met haar lachen. Als ik nu weer naar Mauritius ga zal ik dat ook zeker heel erg gaan missen. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart…
Het grote verdriet kwam later dat jaar. Onze lieve hond Indy was al een oud omaatje, maar alles deed het nog goed. Oke, haar gehoor was minder. Maar ze was dan ook al 14 jaar oud. In september ging het ineens heel hard. Binnen een paar dagen ging ze van kwispelen bij de deur als je binnenkwam naar niet meer op haar pootjes kunnen staan. Dat was voor ons het moment, hoe moeilijk ook, om haar in te laten slapen. Man, wat was dat moeilijk. Toen ze twee was kregen Alex en ik een relatie en al bijna 12 jaar was ze een deel van mijn leven geworden. Ik heb nooit geweten dat je zoveel verdriet om een hond kon hebben. Zelfs als ik dit type springen de tranen in mijn ogen. Ze wordt nog iedere dag gemist en ook zij heeft een heel speciaal plekje in mijn hart.
Tijd met gezin, familie en vrienden
Het afgelopen jaar heb ik veel tijd doorgebracht met mijn gezin, familie en vrienden. Deze mensen zijn nu eenmaal belangrijk voor me. Van gezellige avondjes tot dagjes weg en van feestjes thuis en logeerpartijtjes. En toch, als ik terugkrijg had het vaker gekund. Dat is dan ook iets waar ik in 2020 voor ga! We leven nu en nu is de tijd om tijd met elkaar door te brengen. Niet straks of later, maar nu. Straks zijn de kinderen groot en hebben zij een leven met eigen vrienden. De herinneringen die ik heb van vroeger gun ik mijn kinderen ook.
Maar ik merk ook dat ikzelf ook steeds meer behoefte heb aan mensen om mij heen. Mensen waar ik blij van wordt, mensen die mij energie geven en mijn leven gewoon een stukje mooier maken. En ik hoop dat ik dat voor hen ook mag doen. Aan de andere kant heb ik ook gemerkt dat ik geen zin meer heb in het steken van energie in mensen die dit ook niet naar mij doen. Eenrichtingsverkeervriendschappen is iets waar ik in 2020 afscheid van neem. We hebben het allemaal druk en je hoeft elkaar niet dagelijks te bellen, maar af en toe een belletje of een appje is niet al te veel moeite, toch? Hoe pijnlijk het misschien ook is, soms moet je om jezelf te beschermen loslaten…
Eerlijk zijn naar elkaar
Mijn moeder en haar vriend waren drie maanden bij ons in huis. En hoe gezellig het ook was, we zijn er allemaal achter gekomen dat drie maanden wel heel lang is. We hebben afgesproken dat ze voortaan nog maar twee maanden komen. Dat is voor hen fijn en ook voor ons. Vooral aan de kinderen merkte is dat drie maanden het huis delen met opa en oma best wel impact had. Ze waren niet alleen hun speelkamer kwijt, maar het zijn toch weer twee extra mensen waarmee je rekening moet houden. En dan hebben we nog het geluk dat we twee lieve en flexibele dochters hebben, maar echt, twee maanden is lang zat.
Door hierover eerlijk te zijn ontstaan er geen misverstanden en blijkt dat ook zij dit zo zagen. Komt mijn moeder alleen dan is het ook weer anders. Hoe lief en aardig ik haar vriend ook vind. Het is toch anders dan wanneer hij mijn vader zou zijn. En zo ben ik naar nog meer mensen eerlijk geweest.
Verwachtingen uitspreken
Ook ben ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat het zo belangrijk is om verwachtingen uit te spreken. Iedereen kijkt nu eenmaal anders tegen dingen aan en dan is communiceren the key. Nu heb ik geen moeite met communiceren, maar niet iedereen is zoals ik. Ik heb dit jaar geleerd om niet af te wachten, maar te vragen naar hoe het zit. Dit is niet alleen op persoonlijk vlak het geval geweest, maar ook op zakelijk vlak. Door de verwachtingen uit te spreken of te vragen naar verwachtingen voorkom je nu eenmaal misverstanden. En dat geeft zoveel rust!
Mijn blog is enorm gegroeid
Bij mijn terugblik op 2019 hoort natuurlijk ook een terugblik op zakelijk vlak. Want ook op zakelijk vlak kan ik zeggen dat ik veel geleerd heb. Ik had dit jaar wel een aantal doelen gesteld en ik kan zeggen dat ik voor een groot deel mijn doelen heb bereikt. Zo kwamen er een paar maanden achter elkaar 10.000 unieke bezoekers per maand op mijn blog. En dat na 2 jaar bloggen! Ik ben daar wel heel trots op hoor.
Maar vanaf de zomervakantie deed ik maar wat. Ik had geen duidelijk beeld of duidelijke doelen voor de tweede helft van het jaar. En dit zorgde ervoor dat ik vaak achter de feiten aanliep en ook zag ik mijn inkomsten dalen. Aan de andere kant heeft dit er wel voor gezorgd dat ik een duidelijker beeld heb gekregen met welke kant ik op wil en hoe ik mijn bedrijf verder wil uitbouwen. En ik heb geleerd hoe belangrijk het is om ieder kwartaal de stand van zaken te bekijken en plannen voor het nieuwe kwartaal te maken.
Geduld en helicopterview
Het afgelopen jaar heb ik vooral geleerd geduld te hebben. Ik heb soms wilde plannen, maar ik wil dan teveel in eens. Bijvoorbeeld de groei van mijn blog. In 2018 was ik al heel blij met de resultaten die ik toen gehaald had, maar niet echt tevreden. Het kon beter. En daar ging ik dit jaar ook voor, maar ik had geduld en wist dat ik bepaalde dingen niet binnen een maand voor elkaar zou krijgen. Geduld loont blijkt wel weer. Want uiteindelijk zijn mijn bezoekers, paginaweergaven en volgers meer dan verdubbeld ten op zicht van 2018i. En niet alleen geduld hebben is cruciaal. Ook de dingen vanaf een helikopterview bekijken is heel belangrijk. En ook dit heb ik het afgelopen jaar geleerd. Wat afstand nemen en van die afstand bekijken hoe het ervoor staat, welke kant ik op wil en hoe ik dit ga doen.
Mijn terugblik op 2019
Als ik dit zo terug lees is mijn terugblik op 2019 behoorlijk positief. Ik kan zeker zeggen dat 2019 een mooi jaar was. Marley haar epilepsie is zoals ze dit heel mooi zeggen in ruste. Ze heeft geen aanvallen gehad en mag in 2020 af gaan bouwen met haar medicijnen. De kinderen hebben het naar hun zin op school en ze doen hun best. Ze spelen met vriendjes en vriendinnetjes, brengen veel tijd door met vriendjes en vriendinnetjes en ik ben nog steeds dankbaar dat ik iedere dag thuis ben als ze uit school komen. Ik vind het, ondanks dat ik ze soms achter het behang kan plakken, heerlijk om tijd met mijn meiden door te brengen.
Ik had afgelopen jaar wel wat meer tijd met Alex door willen brengen. Maar goed, dat is nu eenmaal lastig met zijn wisselende diensten. In 2020 gaan we dit toch wat beter plannen en het eerste uitje voor januari is al gepland. En dat is iets wat ik in 2019 gemerkt heb; mijn planning op persoonlijk vlak kan wel wat beter. En daar gaan we in 2020 mee aan de slag!
Hoe kijk jij terug op 2019? Wat heb jij het afgelopen jaar geleerd en wat ga jij in 2020 anders doen?
