Vorig jaar ben ik gestopt met roken. Het ging goed, te goed. Ik dacht dat één sigaretje geen kwaad kon en ik dus echt niet weer meteen verslaafd zou zijn. Fout gedacht! Die ene peuk werd twee peuken en voor ik het wist kocht ik weer een pakje sigaretten. Ik had gefaald. Maar het ergste is dat ik de belofte aan mijn dochter had verbroken. Ik had haar beloofd dat ik nooit meer zou roken. En nu rookte ik weer. Ik schaamde me kapot. En het ergste is dat ik het een paar weken verborgen heb gehouden voor haar. Wat ben ik toch een vreselijk mens en een slechte moeder. Ik moet stoppen met roken en nu volhouden!
Ik ben gewoon een junkie
Liegen mag niet. Zij mag dat niet, dus waarom mag ik dat wel?! En dus moest ik het opbiechten. Ik voelde me zo slecht en een mislukkeling. Gelukkig zei mijn meisje alleen dat ik weer moest stoppen. Waarom lukt het me nou niet om van die sigaretten af te blijven? En waarom gaat het stoppen met roken zo goed dat ik denk dat die ene sigaret geen kwaad kan? Waarom breek ik de belofte aan mijn dochter? Allemaal vragen waar ik wekenlang mee ging slapen en weer wakker mee werd. Ik voelde me vreselijk. Maar hé, ik had wel een sigaret in mijn mond. Nou goed hoor. Echt iets om trots op te zijn. Ik ben gewoon een junkie.
Schuldgevoel door het roken
Die knop moest weer om. Ik heb het er nog even van genomen en ‘genoten’ van mijn sigaretten. Gelul, want ik genoot helemaal niet van die sigaretten. Elke sigaret gaf mij een rotgevoel. Maar wel gewoon stug door blijven roken. Ik ben gewoon verslaafd. En net als iemand die verslaafd aan alcohol is, moet ik er gewoon nooit meer aan beginnen. Want al bij één trekje ben ik de Sjaak. Ik heb de huisarts weer gebeld en weer stoppen-met-roken-pillen gehaald. Deze pillen of andere nicotinevervangers heb ik echt nodig om te stoppen. Om de eerst dagen door te komen. En om mijn gezin te beschermen tegen mijn stemming. Maar ook om mezelf te beschermen tegen mijn stemming. Dit zal echt de laatste keer zijn dat ik stop! Toch?
Ik moet stoppen met roken
De aanloop naar het stoppen, stelde ik steeds uit. Ik had iedere keer wel weer een andere smoes; ik moest voor mijn werk naar Alkmaar en die pillen beïnvloeden de rijvaardigheid, ik had een verjaardag en ik wil dan wel een wijntje kunnen drinken, tja mag niet met die pillen. Totdat een collega een herseninfarct kreeg. Een collega die veel te jong is om dit te krijgen. Gelukkig gaat het steeds beter met haar, maar de schrik zit er goed in.
Ik wil niet net als mijn vader de volgende ochtend niet meer wakker worden. Wat ik wil is leven, ik wil oud worden en ik wil mijn dochters op zien groeien. Ik wil ze in het huwelijksbootje zien stappen, oma wil ik worden en ik wil nog mooie reizen maken. Ik wil nog zoveel dingen uit het leven halen. En ik moet minimaal 90 jaar worden om alles te kunnen doen wat ik wil doen. En die sigaret gaat me dat niet ontnemen!
Stoppen met roken en nu volhouden
Dus na weken met de pilletjes in mijn handtas te hebben rondgelopen. Ben ik begonnen. Ik ging stoppen met roken en nu volhouden! Mijn laatste stoppoging. Ik ben nu een paar dagen gestopt met roken. En inmiddels gestopt met de pilletjes. Ik stop nu op eigen kracht. Het gaat goed, ik heb geen behoefte aan een sigaret. Ik merk dat ik iets meer behoefte aan snoepen heb. Ongezond snoepen. De eerste dagen mag dit van mij, daarna is het klaar. Anders kom ik straks weer 15 kilo aan. En ook nu weer, merk ik al na een paar dagen een verandering in mijn lijf. Ik heb weer meer energie en ik hou tijd over voor leuke dingen in plaats van buiten in mijn uppie roken.
Ik weet dat ik altijd een verslaafde zal zijn en zo moet ik met mezelf omgaan. Niet denken dat het tijdens een gezellige borrel geen kwaad kan als ik een sigaretje van een collega aanneem. Ik mag gewoon nooit meer roken. Nooit! Ik moet dat tegen mezelf blijven zeggen. Alleen dan zal ik het volhouden en nooit meer roken. En wie weet ben ik dan ooit een echte niet-roker….
