Valentijnsdag voelt als een verplicht nummertje

Valentijnsdag voelt als een verplicht nummertje

Nog even en dan is het Valentijnsdag. De dag van de liefde, zeggen ze. Ik vind het meer een commercieel dagje. Want heb je nou echt één dag in het jaar nodig om de mensen van wie je houdt, te laten weten dat je van ze houdt? Wat mij betreft niet. Ik heb liever dat mensen elkaar wat vaker laten zien dat ze van elkaar houden. Vraag bijvoorbeeld eens vaker hoe het écht met iemand gaat. En zeg dat je iemand lief vindt, dat je blij met diegene bent, dat je blij bent dat diegene in je leven is gekomen en dat je blij bent dat ze nog steeds in je leven zijn. Waarom wachten tot het 14 februari is? Valentijnsdag voelt als een verplicht nummertje dan.

Het leven is vaak zo gehaast en mensen worden steeds harder waardoor we vergeten dat de mensen die er echt toe doen elke dag dicht bij ons leven, zowel fysiek als mentaal. We hebben het zo druk allemaal, dat we vergeten stil te staan bij al deze belangrijke mensen in ons leven.

Moederdag is ook zo’n dag

Ditzelfde geldt trouwens ook voor vader- en moederdag. Waarom? Alsof ik mijn moeder niet ieder dag kan laten weten dat ik van haar hou en blij met haar ben. Of een cadeautje kan geven. Het is dat mijn moeder niet in Nederland woont. Had ze hier wel gewoond dan had ik haar vaker dan 1x per week gezien. Zou ze vaak bij ons eten en wij bij haar. Ik zou leuke dingen met haar doen. Nu beperkt het zich tot bellen en factimen. En dat gebeurt meerdere keren per week. Zo stuur ik haar regelmatig een lief kaartje en tekeningen en foto’s van de meiden. Ook gaat er weleens een pakketje die kant op met bijvoorbeeld haar lievelingsparfum. Of een nieuwe bedel voor haar Pandora armband. Gewoon omdat ik haar lief vind en blij ben dat ze mijn mama is. Daar heb ik geen speciale dag voor nodig.

Hartjes van de kinderen

Al moet ik wel zeggen dat de mooie knutsels en tekeningen van mijn kinderen wel heel erg leuk zijn om te krijgen op moederdag of Valentijnsdag. Maar ook knutsels en tekeningen met hartjes krijg ik vaker. Meerdere keren per week zelfs. Zijn die dan minder bijzonder? Absoluut niet! Mijn slaapkamer en werkkamer staan vol met knutsels en hangen vol met tekeningen. Ze krijgen allemaal een bijzonder plekje. Gewoon, omdat ik het lief vind dat ze voor mij de moeite doen om zo’n mooi knutselwerkje of tekening te maken.

Geheime liefde(s)

Valentijnsdag is voor mij ook meer een dag van de geheime liefdes. Volgens mij is het zo ook ontstaan, maar groeide het snel uit tot een groot commercieel spektakel. Ik weet dat ik in de 1e klas van de middelbare school een anonieme valentijnskaart kreeg. Deze jongen was slim, want hij had zijn zus ook nog eens de kaart laten schrijven. Ik ben er dan ook pas in 4 HAVO achter gekomen van wie ik de kaart had gekregen. Ik had nooit verwacht dat de kaart van hem kwam en was echt heel verbaasd. En dat vind ik leuk. Dat je een kaart krijgt van een stille aanbidder en niet weet van wie de kaart komt. Dat heeft wel iets. Oh en nee, we zijn nooit in love geweest. Klasgenootjes, daar bleef het bij.

Liever spontaan een bos bloemen

Toen Alex en ik nog maar net bij elkaar waren, werd er bijna iedere week een bos bloemen op mijn werk of thuis bezorgd. Dat zijn de dingen die je het gevoel geven dat je speciaal bent  (oké, nu laat ie nooit meer een bos bloemen bezorgen. Maar ik word regelmatig verrast met bijvoorbeeld een mooi sieraad of gewoon een bos tulpen van Jumbo; het gaat om het idee hè ;-)). Maar die bos bloemen op Valentijn zouden mij niet het gevoel geven dat ik speciaal voor hem ben. Ik krijg dan zo’n gevoel van het is een moetje. Het is Valentijn dus ik moet een cadeautje kopen en geven. Spontaan een bloemetje of lekker geurtje krijgen is veel leuker; als je het niet verwacht. Dan voel ik mij speciaal en geliefd.

Valentijnsdag voelt als een verplicht nummertje

Maar om Valentijnsdag nou helemaal voorbij te laten gaan vind ik ook weer zoiets. Ik bedoel, overal in elke winkel zie je wel hartjes enzo en dus is het wel moeilijk om te doen alsof het er niet is. En dus stuur ik mijn kinderen en lief wel iedere Valentijnsdag een lief kaartje waarin staat wat ze al weten omdat ik het iedere dag een paar keer tegen ze zeg: Ik hou van je, je t’aime, mo content twa (in het Mauritiaans), I love you. Gewoon omdat het zo is <3

Doe jij aan Valentijnsdag? Of vind jij ook dat Valentijnsdag als een verplicht nummertje voelt?

Deel op:

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ontvang leuke updates

Schrijf je in voor mijn Feel Good Nieuwsbrief

Ontvang als eerst de dikste aanbiedingen, leuke tips en nog veel meer!

Wacht!

Schrijf je in voor mijn Feel Good Nieuwsbrief zodat jij altijd de eerste bent die op de hoogte is van de leukste nieuwtjes en aanbiedingen!