Je hebt de berichten vast gelezen. Of misschien wel op tv gezien. Het verhaal van de 16-jarige Maggie die vanuit Amerika naar Nederland vertrok. Poging 1 mislukte, maar de poging 2 ging goed. Ze reisde met het paspoort van haar zusje en werd in Nederland daarom vastgezet. Om te beginnen is het toch bizar dat dit meisje gewoon naar Nederland kon reizen. En dat met het paspoort van haar zusje. De beveiliging is op vliegvelden dus ver te zoeken. Maar wat ik nog het meest enge vind, hoe komt zo’n meisje erbij om naar de andere kant van de wereld af te reizen. Wat had er allemaal kunnen gebeuren met dit meisje. Je moet er als ouders toch niet aan denken. Wat als de 16-jarige Maggie jouw dochter is?
De wereld ontdekken
Ik heb twee dochters. Twee dochters die over een paar jaar (duurt gelukkig nog even) de wereld écht gaan ontdekken. Doen ze nu natuurlijk ook, maar nu mogen ze niet verder dan het schoolplein dat aan onze tuin grenst. En ja, ook hier zoeken ze hun grens op. Een paar dagen geleden zat ik aan de eettafel achter mijn laptop en in mijn ooghoek zag ik buiten iets roze voorbij komen. De dames vonden het blijkbaar een goed idee om een rondje om de huizen te fietsen. Ehh verkeerd gedacht!
Grenzen opzoeken
Maar zo gaan die dingen. Als kind zoek je je grenzen op en wil je juist weten hoe het is daar waar je niet mag komen. Of hoe het is om datgene te doen wat juist niet van je ouders mag. Want als je ouders het stom vinden dan moet het wel leuk zijn. Ouders zijn nou eenmaal saai. Toch? Als kind heb je nou eenmaal grenzen nodig (als volwassene trouwens ook). Ik weet dat er mensen zijn die daar anders over denken en dat moeten zij weten. Als dat voor hen goed voelt, wie ben ik dan om daar iets van te vinden. Maar ik wil dat mijn kinderen leren wat wel en niet goed is. Bijvoorbeeld omdat het gevaarlijk is en er gevolgen aan kunnen zitten.
Lang leve de puberteit
Maar er komt een moment dan gaan ze puberen. En iedereen weet dat je als je gaat puberen, je je juist tegen je ouders gaat afzetten. Je wilt de wereld en het leven echt ontdekken. Je wilt leren wat er nog meer buiten de veilige muren van je ouderlijk huis te vinden is. En ouders staan dan alleen maar in de weg. Toen ik 16 was dacht ik dat ik onsterfelijk was. Ik kon de hele wereld aan. De wereld lag aan mijn voeten. En ik was echt geen kind meer hoor! Soms mis ik dat jonge meisje wat ik ooit was. Kon ik nu soms nog maar eens zo naar de wereld kijken.
Mijn brave jeugd
Ik was redelijk braaf, geen drugs voor mij. Natuurlijk wel een jointje gerookt, maar dit was niks voor mij. Mijn moeder zei altijd dat ik best een joint mocht roken. Enige voorwaarde was dat ik het thuis deed en niet op straat. Ik dronk liever één of twee glaasjes Malibu met ijs. Ik ging stappen in de twee Zoetermeerse discotheken, maar ik was ook in Amsterdam te vinden. In Amsterdam ging ik met mijn familie stappen. Met mijn moeder (ja serieus!), mijn broers, mijn ooms, nicht en vrienden van hen. En ik vond het geweldig. Het waren altijd supergezellige nachten. De grootste lol hadden we met zijn allen. En mijn vader was zo gek om mijn moeder en mij midden in nacht op te halen en weer naar Zoetermeer te rijden.
Seks-, drugs- en rock ‘n’ roll
Als ik een vriendje had was hij altijd welkom en mocht hij ook altijd blijven slapen. Op mijn eigen kamer. En ik mocht (als dat van zijn ouders mocht) ook bij hem slapen. Ik besef me nu hoe moeilijk dat voor mijn ouders moet zijn geweest. Ik moet er niet aan denken namelijk haha. Maar ook ik zal mijn dametjes deze vrijheid ook moeten geven. Ze het vertrouwen geven dat ze verstandig zijn. Hopelijk voelen ze dan niet de behoefte om naar de andere kant van de wereld af te reizen voor een, en ik citeer de Telegraaf: “een soort seks-, drugs- en rock ‘n’ roll-vakantie”.
Open en eerlijk
Ondanks dat mijn moeder best streng was, want oh wee als ik 2 minuten te laat thuis was. En toen had je geen mobieltje om te appen dat je onderweg was. Ze liet me ook vrij. Ik ben als 17 jarige alleen naar Mauritius gevlogen, een vliegreis van zo’n 12 uur, maar met overstappen en wachten ben je zeker wel 20 uur onderweg. Oké, ik ging naar familie, maar dan nog. Op mijn 19e verhuisden we naar Mauritius en op mijn 23e ben ik alleen terug naar Nederland gekomen. Vanaf dat moment leef ik op zo’n 9500km van mijn moeder af. Hoe meer vrijheid wil je hebben (al zou ik nu toch liever wat dichterbij mijn moeder wonen). Ik kon alles tegen moeder vertellen en met haar bespreken. Nog steeds trouwens. Ook mijn vriendinnen deden dat. Mijn moeder (ver)oordeelde nooit (liet ze in ieder geval niet merken), maar luisterde naar je verhaal en gaf je advies als je daarom vroeg. Ik denk dat dat alles ervoor heeft gezorgd dat ik nooit echt hele foute dingen heb gedaan. Natuurlijk deed ik weleens iets wat misschien niet helemaal door de beugel kon. Maar niks extreems.
Regels en vrijheid
Ik hoop dat ik mijn dochters dit ook kan meegeven. Dat ze altijd weten dat ze met mij kunnen praten (en met hun vader). Dat ze weten dat ze een bepaalde vrijheid hebben, maar dat er wel regels zijn om gebruik te kunnen maken van die vrijheid. En hopelijk weten ze die vrijheid goed te gebruiken. Maar je weet het niet. Ieder kind is anders. Ieder kind ontdekt de wereld op zijn of haar manier. En iedere puber doet domme dingen. Al hoop ik niet dat de dames stiekem naar Amerika afreizen voor “een soort seks-, drugs- en rock ‘n’ roll-vakantie”…
Bron: Telegraaf
