Het kan niemand ontgaan zijn dat er de afgelopen dagen veel te doen is geweest om het hele ‘The Voice’ gebeuren. De documentaire van BOOS heeft heel veel losgemaakt. Ik merk dit online, maar ook offline. Veel mensen weten niet wat ze ervan moeten denken of hebben juist een heel uitgesproken mening. En wat me daarin vooral opvalt is dat er weinig begrip voor de slachtoffers is. En dat begrijp ik niet. Want hé, ze hadden toch eerder aan de bel kunnen trekken. En dat is waar het dus misgaat: #doeslief en stop met oordelen over slachtoffers. Ga het gesprek met elkaar aan. Want zoals ik het zie, valt er nog een hoop te leren….
Wie herkent het niet
Ik denk dat veel vrouwen van mijn generatie wel te maken hebben gehad met grensoverschrijdend gedrag. Of dit nu een meerdere van je was of niet. Ja, ik ook. Door meerdere mannen. Binnen de familie, op het werk, tijdens het uitgaan en ga zo maar door. En dat kan zijn van een ongepaste opmerking, een ongevraagde hand op mijn bil, een passant die zijn hand langs mijn geslachtsdeel haalt of daadwerkelijke aanranding. In al die gevallen heb ik mijn mond opengetrokken. En in al die gevallen werd ik voor alles en nog wat uitgemaakt. Want blijkbaar had ik gewoon toe moeten staan dat dit gebeurde.
Je mond opentrekken is niet altijd makkelijk
Maar er zijn ook gevallen geweest waarin ik niet mijn mond opentrok. Op mijn werk toen een manager een heel ongepaste opmerking maakte, toen ik tijdens een familiefeestje lag te slapen en betast werd. Want wat zou er gebeuren als ik wat zou zeggen? Zou mijn baan in gevaar zijn? En zou ik geloofd worden of geloven ze de man in een hogere functie? Zou de familie mij geloven, een puber van 15 jaar of een volwassen man? En wat zou er met de familie gebeuren? Ik wilde niet dat ik de reden zou zijn dat mijn familie ‘kapot’ zou gaan. Absurd, want ik was het slachtoffer. En toch koos ik ervoor om niks te zeggen.
Grensoverschrijdend gedrag is nooit toegestaan
Ik kan me dan ook heel goed indenken waarom vrouwen die zoiets meemaken ervoor kiezen zich stil te houden. Dat zou niet mogen. Maar het gebeurt. Ik ben ook nooit naar mijn ouders gegaan. En ik heb nooit melding op mijn werk gemaakt. Ik koos ervoor de betreffende personen te negeren, mijn kracht eruit te halen. Er kunnen verschillende redenen zijn waarom iemand ervoor kiest niks te zeggen. En als ik zie hoe oordelend mensen de afgelopen dagen zijn, snap ik waarom slachtoffers kiezen zich stil te houden. Stop daarom met het oordelen over slachtoffers. Ze hebben het al moeilijk genoeg!
Praat met je kinderen
En nu zie ik online regelmatig de quote ‘Educate your son’ voorbij komen. Nee mensen, het moet zijn ‘Educate your children!’. Ik nam me als jonge vrouw voor dat als ik kinderen zou krijgen, ik ze zou leren dat dit walgelijke gedrag nooit toegestaan is en dat ze altijd bij mij terecht kunnen mochten zij slachtoffer zijn van dit walgelijke gedrag.
Leer je dochters dat ze nooit maar dan ook nooit toe moeten staan dat mannen op deze manier met ze omgaan. En vertel ze dat ze hierover altijd het gesprek met jou aan kunnen gaan. Want het is misschien heel vanzelfsprekend voor jou dat ze met je komen praten, maar dit hoeft voor je dochter niet zo te zijn. Ze kan zich schuldig voelen, ze kan zich schamen en nog veel meer. Redenen genoeg om niks te zeggen. Laat haar daarom weten dat ze altijd bij jou terecht kan.
Leer je zonen dat ze nooit, maar dan ook nooit op deze manier met vrouwen (en meisjes) om mogen gaan. En andersom geldt dit natuurlijk ook. Want er zijn ook vrouwen die grensoverschrijdend gedrag jegens mannen hebben.
Praat me je kinderen en geef hen ook de kans om te praten. Ga het gesprek aan en leer ze dingen en ik weet zeker dat jij ook van hen leert.
Praat met elkaar
Het is misschien heftig wat er nu allemaal gebeurt en je hebt hier misschien een mening over. Maar laten we stoppen met elkaar bekritiseren. Stop met oordelen over slachtoffers. Pas als jij in de schoenen van een slachtoffer staat, weet je hoe het is. Een paar jaar geleden ontstond de #metoo beweging. En nu blijkt maar weer dat we er nog lang niet zijn.
Laten we het gesprek met elkaar aangaan. Niet alleen met onze kinderen, maar met onze partners, vrienden, familie en ga zo maar door. Wat kan jij doen? En wat kan jij doen als je ziet dat er sprake is van grensoverschrijdend gedrag?
Het begint bij jezelf.
En met elkaar sta je sterker.
Doe je mee?
