Wat doet een burn out met je?

Burn out. De naam zegt het al. Letterlijk vertaald is het ‘opgebrand’. Maar wat voel je dan en wat gebeurt er dan met je lijf? Op internet zijn genoeg artikelen te vinden over burn out. Wetenschappelijke artikelen en artikelen van mensen zoals jij en ik, die hun persoonlijke ervaringen delen. Ik ben geen wetenschapper en ik ben geen arts, maar ik zit nu wel thuis met een burn out. Wat merk ik van deze burn out? En wat doet een burn out met je?

Moe is moe

Maar dan ook echt moe. Niet zoiets van ‘oh ik ga even een avondje om negen uur naar bed en dan voel ik me morgen weer beter’, maar meer zoiets van ‘ik ga iedere dag om acht uur naar bed en sta moe op, alsof ik geen oog heb dichtgedaan’. Het liefst blijf ik in mijn bed liggen en kom ik er de komende weken niet uit. Een winterslaap zou nu wel op zijn plaats zijn. Maar helaas, als moeder moet je je bed uit.

De huisarts heeft mij de tip gegeven om een gewoon ritme aan te houden omdat dat ervoor zorgt dat ik niet verder ‘wegzak’. En dus ga ik iedere dag als de meiden naar bed gaan ook mijn bed in. Vaak lees ik dan een boek of iets dergelijks, maar voor negen uur ben ik vaak al weg.

Slecht slapen door de burn out

Als er iemand van slapen houdt en het ook echt goed kan, ben ik het wel. Maar nu bak ik er niks van. Inslapen gaat redelijk, want zoals ik hierboven al aangaf ben ik heel moe. Maar iedere nacht schrik ik ergens tussen 2 en 4 uur wakker. En dan ben ik ook WAKKER! Het lukt me niet meer in te slapen. Met het gevolg dat ik dus moe blijf en niet uitgerust ben.

Omdat de huisarts me liever geen slaappillen geeft omdat ik kleine kinderen heb (en ik zou die pillen toch niet innemen omdat ik dat niet prettig vind) raadde ze me aan om iets met valeriaan te halen en iedere avond in te nemen. Dit helpt me om in te slapen en om toch de hele nacht te slapen. En mocht ik wakker schrikken dan helpt het me om toch weer in slaap te vallen. En het werkt! Ik heb Valdispert gehaald en het slapen gaat steeds beter. Ik schrik nog wel wakker, maar val gelukkig ook weer in slaap.

Emoties niet onder controle

Het is lastig om mijn emoties onder controle te houden. Het ene moment ben ik heppie de peppie en het volgende moment barst ik in tranen uit. Alsof ik continu ongesteld ben. Soort van maandelijkse schommeling die niet ophoudt dus. Heel fijn…NOT! Het rare is dat ik me niet naar of slecht voel. Ik heb geen depressieve gevoelens, ik voel me emotioneel goed, ik ben een blij en gelukkig mens. En toch wil ik met momenten alleen maar huilen. Ik denk dat dit vooral ook door de vermoeidheid komt.

Ik geloof ook echt dat huilen de ziel reinigt. Dus alle narigheid (lees: stress) moet eruit. En dus laten we de tranen lekker lopen. Ik heb over paar weken een afspraak met een psycholoog en dan gaan we het hier vast over hebben (ik hou jullie natuurlijk op de hoogte!).

Een kort lontje

De eerste dagen dat ik thuis zat, had ik ook een superkort lontje. Niet leuk voor mijn gezin. Gelukkig heb ik dat lontje wel weer redelijk onder controle en wordt het lontje weer wat langer. En als ik merk dat ik sneller geïrriteerd of chagrijnig ben, zonder ik me af en ga of in bad of op bed liggen totdat ik me weer oké voel. Ik voel me namelijk zo schuldig als ik tegen mijn gezin loop te snauwen. Niet leuk! Gelukkig hebben manlief en kindjes heel veel begrip en geduld met me (schatjes zijn het <3)

Uitstapjes zijn nu teveel

Ik ging van de week even naar de stad. Van de huisarts moet ik iedere dag naar buiten en het zonnetje scheen lekker dus ik nam het er even van. Ik wilde nog even naar de H&M dus ik ging even het centrum in. Na de H&M en de HEMA was het genoeg. Ik moest daar weg. Ik voelde me heel opgejaagd. Ook sloeg ineens de vermoeidheid toe.

Ken je dat gevoel wat je als kind weleens had? Dat je ergens zonder je ouders was en zo graag naar huis wilde dat je wel kon huilen? Dat is zo’n beetje hoe ik me voelde. Oke, zonder het huilen. Maar ik wilde echt weg en naar huis. En dus ging ik naar huis. Met het gevolg dat ik de rest van de dag alleen maar op de bank heb gezeten en gelegen en de volgende dag echt doodmoe was.

Boodschappen doen lukt niet eens

Vandaag weer de wekelijkse boodschappen gehaald en ook dat is al teveel. Zodra ik thuis ben en de boodschappen heb uitgepakt, heb ik de hele ochtend nodig om bij te komen. En eigenlijk voel ik me in de middag nog niet echt oké. Zo raar, dat die simpele dingen al teveel zijn en nu zoveel energie kosten.

Wat doet een burn out met je?

Wat ik vooral merk is dat ik echt mezelf niet ben. En dat is soms ook wel eng, want ik dacht mezelf goed te kennen. Maar dit is iemand die ik niet ken. Altijd moe, nergens zin in, geen energie, wil niet in de stad zijn, ziet op tegen verjaardagen en ga zo maar door. En dit terwijl ik juist altijd de gezelligheid opzoek en leuke dingen wil doen met mijn gezin, vriendinnen of alleen. Maar nu is het echt allemaal teveel. Het geeft wel aan hoe diep het zit en dat ik hard zal moeten werken om de ‘oude’ weer te worden.

De tijd zal het leren

Vandaag met mijn huisarts gesproken en zij gaf aan dat ik hier echt de tijd voor moet nemen. Maar omdat ze me kent, bang is dat ik te snel weer het normale leven op zal pakken en weer zal gaan werken. Daarom moet ik toch met een psycholoog gaan praten. Gelukkig kan ik daar al snel terecht. Hopelijk kan hij me leren om mijn rust te pakken en dit probleem aan te pakken. Zodat ik hopelijk weer snel de oude ben.

Tot die tijd doen we maar zo rustig mogelijk. En hopelijk voel ik me dan beetje bij beetje weer Irene….