fbpx
Search
Close this search box.

Heb jij een burnout? Stel je niet zo aan! Je bent gewoon een beetje moe

Je bent gewoon een beetje moe

Schokkend wel hè, de titel van dit blogartikel. Maar tijdens mijn burn out is dit het gevoel dat ik regelmatig kreeg. Niet omdat ik dat zo voelde, maar het oordeel van anderen. En nu hoor ik je denken: “Daar trek je je toch niks van aan!”. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Waarom denken mensen dat een burn out niks anders is dan een beetje moe zijn en dat dit met een beetje bijslapen wel weer goed komt. Een burn out is meer dan een beetje moe zijn. En ik denk zelfs dat je nooit helemaal van een burn out af kunt komen. Als je een burn out hebt, stel je je zeker niet aan en je bent zeker niet gewoon een beetje moe. Integendeel…

Het voelt als falen

Als iemand een burn out heeft, voelt het voor diegene als falen. Zo voelde ik dat. Ik dacht dat ik zwak was, een slappeling die niks kon hebben. Maar later zag ik in dat ik juist heel sterk was en hierdoor roofbouw pleegde op mijn lichaam. Ik bleef maar doorgaan en negeerde alle signalen. In het begin waren dit de kleine signalen en die signalen werden steeds groter en duidelijker. En toch ging ik nog door. Want, ik zou niet falen. Lang leve de perfectionist! En toen stortte ik in met paniekaanvallen en alles erop en eraan.

Hoe ik me écht voelde

Ik heb al veel artikelen geschreven over burn out. Van het herkennen van een burn out, de gevolgen van een burn out, genezen van een burn out en ga zo maar door. Maar ik heb nooit verteld hoe ik me écht voelde in die tijd. Ik voelde me ellendig. Maar ondanks dat ik een perfectionist ben, vroeg ik om hulp. Eerst bij mijn huisarts en zij verwees mij door naar een psycholoog/coach. Hij liet mij inzien dat ik absoluut niet had gefaald.

Je bent gewoon een beetje moe

Maar waarom bleef dit gevoel van falen hangen? De mening van anderen. Mensen in mijn directe omgeving hadden begrip voor mij situatie en ik kreeg ook veel steun. Maar ik merkte dat het soms ook lastig voor ze was. Want na een aantal weken was ze toch wel weer uitgerust? Maar nog steeds moest ik iedere dag moeite doen om mijn bed uit te komen, onder de douche te gaan staan, mijn kinderen klaar te maken voor school en ga zo maar door. En als je zelf al het gevoel hebt dat je gefaald hebt omdat je die ballen niet meer hoog kunt houden en je voelt dat je omgeving verwacht dat het eigenlijk wel weer beter zou moeten gaan, blijf je in dat cirkeltje hangen. Gelukkig heeft Alex alle geduld met me gehad en goed voor me gezorgd in die periode. Het was echt niet altijd makkelijk voor hem. En toch bleef hij begripvol.

Stop met oordelen!

Ik zeg het heel vaak in blogs en blijf het zeggen. Oordeel niet en veroordeel elkaar niet. Vooral bij een burn out is het niet handig om gelijk met je oordeel klaar te staan. Als je een burn out hebt stel je je niet aan. Je bent niet een beetje moe. Je hebt maanden, misschien wel jaren jezelf compleet leeggezogen. Dit heb je niet in een maandje weer op peil. Je hebt weken en vaak maanden nodig om te herstellen en je leven te veranderen. Want als je alles blijft doen zoals je deed zal je binnen de kortste keren weer een burn out hebben.

Wees begripvol en oordeel niet

Als je hoort dat iemand in je omgeving een burn out heeft, wees dan begripvol. Vraag hoe het echt met diegene gaat en of je ergens mee of bij kunt helpen. Voor jou lijkt het herstel lang te duren, maar hoe denk je hoe het is voor degene die de burn out heeft? Jezelf iedere dag uit bed slepen terwijl je het liefst een winterslaap houdt, in jezelf gekeerd omdat je anderen niet wil lastigvallen, je niet kunt wachten tot je kinderen om 19 uur naar bed gaan zodat jij ook naar bed kan gaan en als je dan een beetje energie hebt en op aanraden van je psycholoog of coach iets leuks gaat doen de blikken moet trotseren. De blikken die zeggen: “Oh nou, ze gaat wel lekker naar de sauna of “Ze zit wel lekker op een terrasje”. Ze beseffen alleen niet dat je na nog geen uur helemaal op bent, een paniekaanval voelt aankomen en niet weet hoe graag je naar huis wilt en dan ook gaat.

Geduld is het geheime woord

Als je een burn out hebt is geduld het geheime woord. Je hebt heel veel geduld nodig. Je gaat een stap vooruit en dan weer twee achteruit. Dan ga je er twee vooruit en weer één achteruit. Iedere keer als je denkt dat het de goede kant op gaat, kom je erachter dat het helemaal nog niet zo goed gaat. Je moet je leven aanpassen en er moeten dingen veranderen. Ook dit vraagt om geduld. Want als jij jaren dingen op een bepaalde manier doet, kan je niet verwachten dat dit binnen twee weken anders is. Het heeft tijd nodig.

Maar ook je omgeving heeft geduld nodig. Dit is soms moeilijk. Erover praten is het enige wat je kunt doen. Blijf vertellen hoe je je voelt en hoe het gaat als jij degenen met een burn out bent. Wees eerlijk en stel je kwetsbaar op. En blijf vragen hoe het gaat en wat je voor de andere kunt betekenen als iemand in jou omgeving een burn out heeft. Maar geef ook je grenzen aan en geef aan wat je bijvoorbeeld moeilijk vindt. Ook jij moet je kwetsbaar opstellen. Zo lang je met elkaar blijft praten en eerlijk bent, komt het echt goed.

Stel je niet zo aan!

Ik ben niet bang dat ik weer een burn out krijg, maar ik weet wel dat ik altijd alert moet zijn om toch niet weer in oude patronen te vallen. Ik heb geleerd naar mijn lichaam te luisteren en tijd voor mezelf te nemen. Stel je je aan als je een burn out hebt? Absoluut niet, want een burn out raak je nooit meer kwijt. Je kunt weliswaar weer normaal functioneren, maar je moet altijd alert blijven en goed voor jezelf blijven zorgen. Doe je dit niet dan zal je weer van voor af aan moeten beginnen…

Ken jij iemand in je omgeving met een burn out? Wat doet dit met jou?

 

Foto: Adobe Stock

Deel op:

6 gedachten over “Heb jij een burnout? Stel je niet zo aan! Je bent gewoon een beetje moe”

  1. Na twee jaar bikkelen op het werk was mijn lichaam simpelweg OP.
    Zoek het lekker uit, dacht het toen en na veel Googlen (want wat gebeurt er nu?!) met tegenzin naar de huisarts.
    Zegt de huisarts doodleuk “Joh, er zijn zoveel vacatures op dit moment, neem je toch gewoon ontslag?!”
    En anders moest ik maar een coach nemen, kost maar een paar honderd euro.
    En hup, daar stond ik verbouwereerd weer buiten.
    Zo kan het helaas dus ook….
    Dus nu neem ik een tijdje rust en moet ik verplicht weer aan het werk, waar uiteraard niets veranderd is qua werkdruk.
    Lastig hoor! Ik wordt er moedeloos van.

    Groetjes

    1. Hoi Karin,

      Jeetje hier schrik ik echt van! Wat raar dat je huisarts dit niet serieus neemt. Een burn out is echt niet niks. Het vreet je letterlijk en figuurlijk op. Als je reserves worden aangetast en dat leidt tot steeds meer klachten. Ik zou toch nog een keer naar je huisarts gaan en je door laten verwijzen naar de praktijkondersteuner. Dat is een psycholoog binnen de huisartsenpraktijk. En anders, klinkt misschien raar, op zoek naar een andere huisarts. En ook met je werkgever praten helpt. Geef aan dat de werkdruk te hoog ligt en vraag desnoods een gesprek aan met de bedrijfsarts. Als de bedrijfsarts inziet dat het echt werkgerelateerd is, kan hij dit bij je werkgever/leidinggevende neerleggen en zal er gekeken worden naar je werkzaamheden. Het belangrijkste is dat je blijft praten. Op je werk, met de huisarts, thuis enz. Sterkte! En als ik iets voor je kan betekenen laten weten hoor!

      Liefs,
      Irene

  2. Hi, Maaike , wat ontzettend klote, ik ben net het eerste jaar voorbij en heb al enorm het idee dat de buitenwereld denkt: nu moet het maar weer over zijn, terwijl ik eigenlijk wel weet dat je er geen tijd op kunt plakken! Maar vind het wel moeilijk die “druk” van buitenaf…
    Ik heb zelf op heeeel veel vlakken hulp gezocht en ben er van overtuigd dat je van alles wel iets meeneemt wat helpt, maar voor mij steken cranio sacraal therapie en coaching met ocpmethodiek er boven uit. Misschien heb je dat wat aan… sterkte
    Groetjes Linda

    1. Bizar het die druk van buitenaf. En zo moeilijk om die druk niet te voelen. Maar toch is het belangrijk om de tijd te nemen. Al duurt het 2 jaar of langer! En inderdaad, je bent niet alleen. Er zijn coaches, psychologen etc die jou kunnen helpen. Het gevaar is alleen dat mensen na een burn out denken dat ze hun leven weer op kunnen pakken zoals het was, maar het is juist zo belangrijk om je leven aan te passen zodat je niet weer in een burn out komt 😉 Ik wens je veel sterkte en ik weet zeker dat je er sterker uit komt! ❤️

  3. Hi Irene,

    Wat herkenbaar wat je schrijft. Vooral de reacties van de buitenwereld. Ik zit inmiddels al 3,5 jaar thuis en begin er ook steeds meer van overtuigd te raken dat het nooit meer over gaat. Ik ben ook nog alleenstaande moeder van 2 pubers die ook last hebben van mijn burnout, dus dat komt er nog bovenop. De dagelijkse druk is op zich al te veel, dus over gaan zit er voorlopig niet in.

    Net als jij heb ik een creatieve hobby (maken van barbiekleertjes) die voor afleiding zorgt, maar soms ook juist voor druk 😕. Ik ben nog steeds op zoek naar hulp die wel helpt. Maar zien waar het schip strand…

    Hartelijke groet,
    Maaike

    1. Hi Maaike,
      Sorry voor de late reactie! Je bericht was in de spambox terecht gekomen. Wat heftig zeg! Een belangrijke les die ik heb geleerd is: durf om hulp te vragen, want je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Heb je al eens aan een coach gedacht?

      Sterkte!

      Liefs,
      Irene

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ontvang leuke updates

Schrijf je in voor mijn Feel Good Nieuwsbrief

Ontvang als eerst handige tips, leuke aanbiedingen en nog veel meer!

Wacht!

Schrijf je in voor mijn Feel Good Nieuwsbrief zodat jij altijd als eerste op de hoogte bent van de leukste nieuwtjes en aanbiedingen!