Time flies when you’re having fun, zeggen ze altijd. En dat klopt in dit geval. Want gister op 23 oktober ben ik alweer 6 jaar zelfstandig ondernemer. Zes jaar waar ik zeker fun in heb gehad, maar wat ook echt een rollercoaster is geweest. Met mooie successen en zeker ook gefaald, geleerd en weer verder gegaan. In deze blog neem ik je mee naar de afgelopen 6 jaar en vertel ik je waarom het ondernemerschap de beste keuze was voor mij.
Hoe het begon
In 2013 ging ik tijdens mijn zwangerschapsverlof armbandjes maken en die postte ik op Facebook. Daar kreeg ik hele leuke reacties op en mensen die ze wilden bestellen. Het ging zo goed dat ik soms nachten zat te werken om de armbandjes af te krijgen. Niet handig trouwens als je net je tweede kindje hebt gekregen. In diezelfde periode was ik ook een vaste blogger op Love2bemama. En dat smaakte naar meer. Het werd dan ook tijd om een naam te verzinnen. Maar wat is een naam die niet gelijk gelinkt wordt aan een niche en voor meerdere dingen gebruikt kan worden? Het moest iets met tante Truus zijn, want ik noemde Marley altijd tante Truus. En omdat ik altijd alles moet kunnen werd het Tante Truus Kan Alles.
Tijd om me in te schrijven bij de Kamer van Koophandel
10 jaar geleden kon iedereen zich nog gratis inschrijven bij de Kamer van Koophandel en dus was dat de logische volgende stap nadat ik een website had gebouwd. Ik had een logo gemaakt op een site waar je gratis logo’s kon maken (Canva stond toen nog in de kinderschoenen). Ik had een website waar ik soms een blog op deelde en mijn armbandje verkocht ik via Facebook. Leuk voor erbij. Want ik had natuurlijk gewoon nog een parttime baan in de verzekeringen.
En toen kwam de burn out
Als bezig bijtje die altijd bezig is, meer uren ging werken naast een gezin en ook nog allerlei hobby’s heeft werd het een beetje veel. Ik huurde een hulp in de huishouding in, zodat ik me daar in ieder geval geen zorgen over hoefde te maken. Maar het was eigenlijk al te laat. Begin 2017, ik werkte godzijdank thuis die dag, starte ik mijn computer op en meldde me aan voor het ochtend overleg. Maar ik kon niks anders dan huilen. Ik kon niet stoppen. Ik heb gelijk de huisarts gebeld en ben diezelfde dag nog bij haar geweest. het advies was: even een week of twee rust en dan verder beoordelen. Maar ik voelde me steeds rotter. Ik was heel kwetsbaar en alles greep me enorm aan. Het leek alsof alles 10x harder binnenkwam. En na 1,5 week was het duidelijk dat ik een burn out had.
Tijd om te helen
Het was tijd om te helen. Zoveel onverwerkt verdriet en pijn moest opgeruimd worden. En ik moest leren om weer te voelen. Wat vond ik belangrijk en waar werd ik happy van. In plaats van altijd maar rekening houden met anderen en zorgen voor anderen. Mijn tijd was nu aangebroken. Met hulp van coaching en therapie, veel lichaamsbeweging en gewoon ‘zijn’ kwam ik beetje bij beetje terug. Maar ik was niet meer dezelfde. Ik wilde die persoon ook niet meer zijn. Het was echt tijd voor verandering.
Tijd om keuzes maken
Na een maand of 9 was het tijd om keuzes te maken. En één van die keuzes was of ik weer terug zou gaan naar mijn werk en hoe dat eruit zou zien. Maar bij iedere gedachte aan werken waar ik werkte, kwam er een paniekaanval aanzetten. En dat had niks met het werk en mijn collega’s te maken, maar alles met het management en het feit dat deze baan en deze wereld niet meer bij mij paste. Mijn ontslag voelde als een nieuw begin. Maar wat ging ik doen?
Mijn blog groeide gestaag
Tijdens die 9 maanden thuis heb ik veel geschreven over mijn burn out. Over wat ik voelde, hoe het was en hoe ik zorgde dat ik beter werd. En dit werd door heel veel vrouwen gelezen. Ik kreeg berichtjes en mailtjes van vrouwen in het hele land. Ze herkenden zichzelf hierin. Ik bleef schrijven over mijn burnout en mindset, maar ging ook schrijven over andere dingen die mijn interesseren en die ik leuk vind. En zo kwamen de eerste samenwerkingen in mijn mailbox. Eerst nog voor gratis producten en al vrij snel werden dit betaalde samenwerkingen. Kon ik hier misschien wel van leven?
Mijn blog werd mijn baan
In verband met het beëindigen van mijn baan met behoud van een ww-uitkering, kon ik starten als zelfstandige met behoud van ww. Zo kon ik ontdekken of het ondernemerschap de beste keuze voor mij is en of hier ook echt van te leven was. De eerste maanden hoefde ik me geen zorgen te maken, want ik kreeg een ww-uitkering en alles wat ik extra verdiende hoefde ik niet op te geven en was gewoon voor mij. Dit geld heb ik geïnvesteerd in mijn bedrijf en de businesscoach die ik een half jaar heb gehad. Ik kom niet uit een ondernemersgezin en had geen ondernemers in mijn familie- of vriendenkring. Dus voor mij niet meer logisch dan dat ik met hulp van een coach op zou starten.
Op eigen kracht verder
En toen waren we bijna een jaar verder en zitten we in het jaar 2018. Het werd tijd om de keuze te maken of ik het ook zonder ww-uitkering zou redden. Ik had nog lang niet het inkomen wat ik had toen ik nog in loondienst zat, maar er was zeker hoop. Ik zag iedere maand mijn bezoekersaantallen stijgen en zat al bijna op de 10.000 unieke bezoekers per maand. Wat echt wel een prestatie is. Dus ja, ik durfde het aan. En gelukkig stond Alex ook achter me.
Het noodlot sloeg toe
Maar eind 2018 sloeg het noodlot toe: mijn oudste dochter Marley bleek epilepsie te hebben. Ze heeft een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen en altijd waren we overdag alledrie bij haar in de avond en nacht was of Alex of ik bij haar. Alex moest vrij nemen van zijn werk, maar ik kon gaan en staan waar ik wilde. Wat was ik dankbaar dat ik thuis werkte en binnen 5 minuten op school kon zijn, mocht het nodig zijn. Het heeft zo moeten zijn. Het was echt wel maanden zoeken naar de juiste medicatie en de juiste dosering, maar inmiddels gaat het nu al heel lang heel goed. En ook hieruit blijkt dat het ondernemerschap de beste keuze voor mij was.
Eindelijk een volwaardige omzet
In 2019 is het dan zover: ik heb de omzetdoelen die ik voor ogen had, gehaald. Ik heb er ook hard voor gewerkt. Mijn unieke bezoekers gaan richting de 20.000 per maand en mijn inkomsten stijgen alleen maar. Het kan nu alleen nog maar beter worden. Toch?
Corona betekent bijna het einde
Maar toen was daar tante Corrie die alles even kwam verpesten. Ik zat thuis met twee kinderen die schoolwerk moesten maken. En dat verliep niet altijd soepeltjes. Vooral omdat ik niet wilde dat ze en achterstand zouden oplopen. En dus ging mijn focus voor 100% naar mijn kinderen en werd er niet gewerkt. In 2021 kon ik weer wat werk oppakken, maar het kwaad was al geschied. Bezoekersaantallen waren meer dan gehalveerd en er waren geen betaalde samenwerkingen meer. Maar ook nu weer wat het ondernemerschap de beste keuzes want hierdoor kon ik bij mijn kinderen zijn zonder gedoe met een werkgever.
De aanhouder wint
Maar ik ben geen opgever. Dit is namelijk mijn passie en mijn droom. En er is niets dat mij ervan zal weerhouden om mijn dromen waar te maken. En dus begon ik weer van voor af aan. Ik heb alles gegeven wat er in me zit en dat doe ik nog steeds. En nu ben ik weer op het punt waar ik eind 2019 was. Weliswaar met minder bezoekers, maar wel als het gaat om omzet. Omzet die ik uit mijn blog haal en uit mijn shop. En tegenwoordig ontwerp en bouw ik ook websites.Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn, maar ik weet en voel aan alles dat dit niet lang meer zal duren.
Mooie samenwerkingen
Ik heb in de afgelopen jaren hele mooie samenwerkingen gehad: van HEMA tot The Body Shop en van het Stadstheater in Zoetermeer tot afvallen met New Fysic. En nog zoveel meer. Ik weet zeker dat er nog heel veel leuke samenwerkingen zullen volgen. En dit geldt ook voor mijn verschijningen in de media. Ik heb in meerdere bladen gestaan, in een krant (het AD) en ik ben zelfs op tv geweest. Allemaal mooie ervaringen en ik weet zeker dat ik nog wel vaker in de media zal verschijnen.
Waarom het ondernemerschap de beste keuze was voor mij
Waarom ik dit met je deel? Om te laten zien dat niet altijd alles maar rozengeur en maneschijn is. Dat ik ook echt wel op momenten twijfel of ik het wel goed doe en of ik hier wel mee door moet gaan. Maar alles is tijdelijk, ook ellende. En mijn bedrijf is niet meer het bedrijf wat het een paar jaar geleden was. Dat zou ook raar zijn, want je moet je blijven ontwikkelen en kansen grijpen. Maar het ondernemerschap ik voor mij nog steeds de beste keuze.
Laat je niet tegenhouden!
Dus ben jij nu op het punt dat je keuzes moet maken, doe dan wat je hart je zegt. Als jij luistert naar je gevoel en doet wat het zegt kan het niet anders dan dat het goed komt. En laat je niet tegenhouden voor wat een ander zegt. Mensen die van je houden willen je beschermen en mensen die niet van je houden zijn meestal jaloers. Doe wat goed voelt voor jou!
Ik zeg: “op naar de volgende 6 jaar!” en dan zal ik weer met je delen hoe het gaat…
