Het is woensdagochtend 7:45 uur en ik start mijn computer op. Ik heb weer slecht geslapen en ik slaap al een tijdje slecht. Ik ben ook al sinds begin dit jaar niet fit. Elke virusje pak ik mee. Dus mijn energielevel is bar laag. Maar hé, er moet gewerkt worden. Gelukkig kan ik thuiswerken. Na een paar minuten zijn alle programma’s opgestart en open ik mijn mail. Ik kijk naar mijn mail en barst in huilen uit. En waarom? Geen idee. Ik voel al het leven uit mijn lijf trekken en ik ben op. Helemaal opgebrand. Ik heb een burn out.
Een weekje vrij om uit te rusten
Dit was mijn woensdagochtend een aantal weken geleden. Ik ben gewoon het overleg in gegaan (via skype en ik had mijn webcam uitstaan), maar ik was er niet bij. Alles ging langs me heen. Ik kon en wilde alleen maar huilen. Na het overleg heb ik gelijk mijn leidinggevende gesproken en afgesproken dat ik een weekje vrij zou nemen. Een weekje vrij zou mij misschien net even de rust geven die ik nodig had. Maar na een paar dagen vrij, kwam ik erachter dat een paar dagen vrij mij niet zouden helpen. Ik voelde me juist nog slechter. Er was meer aan de hand.
Slecht slapen en slechte weerstand
De laatste weken, misschien wel maanden ben ik moe en lusteloos. Ik werk vier dagen en de drie dagen dat ik thuis ben zijn net genoeg om weer een beetje energie bij te tanken. Ik ga al weken iedere avond nadat de meiden naar bed gaan ook mijn bed in. Vaak slaap ik al om acht uur, soms weet ik het te rekken tot een uur of tien. Rond twee uur schrik ik dan wakker en ben ik klaarwakker, totdat Jenna rond zes uur wakker is.
Mijn slaapritme werkt nu echt niet mee als het gaat om het omhoog krijgen van mijn energielevel. En dan ook al die virusjes die ik mee pak. Mijn lichaam is alleen maar bezig om die te weren of bestrijden.
Te laat in actie gekomen
Aan het eind van het jaar kon ik nog tegen mezelf zeggen dat het lag aan een heftig jaar op het werk en het zou allemaal wel goed komen. Zo schreef ik eind november al dat het tijd was om keuzes te maken en ben ik nog steeds blij dat ik een hulp in de huishouding heb.
Eind december vertelde ik over mijn goede voornemens en doelen voor 2017. Eén van die voornemens was om het minder druk te hebben en meer van de rust te genieten. Vooral dingen te doen waar ik energie van krijg (zoals lekker bloggen). Totdat je lichaam zegt: STOP! Met het gevolg dat je allerlei virusjes meepakt. En dan ben je dus eigenlijk al te laat.
Ik heb een burn out
Diep van binnen wist ik dat het niet goed met mij ging en had ik al stappen gemaakt om mijn energielevel niet nog meer te laten dalen. Thuis is mijn balans prima. Ik heb voldoende tijd voor mijn gezin en ook voor mezelf. Ik kom tot rust en doe leuke dingen. Maar op mijn werk merkte is dat ik uit balans was. Ik had al wat taken/projecten losgelaten en aan collega’s overgedragen. Maar ik vermoed dat ik te laat was en daarom nu dan toch ingestort ben. Ingestort klinkt zo dramatisch, maar ik weet niet hoe ik het anders moet noemen.
Opgebrand
Ik kan je in ieder geval zeggen dat ik echt niet normaal functioneer op dit moment. Moe, ik ben zo moe. Ik ben opgebrand. En ik denk dat ik het nu pas goed voel omdat ik eraan toe heb gegeven. Ik ben een paar jaar geleden ook even uit balans geweest, maar dit is totaal anders. Ik denk dat ik daarom ook de signalen niet op tijd heb herkend. Of misschien heb ik ze genegeerd. Ik weet het niet.
Het advies van de huisarts
Afgelopen week ben ik toch maar naar de huisarts gegaan en ook daar was het een waar tranendal. En toen ik alles verteld had, was ze heel kort: “Jij hebt burn out klachten en je moet nu je rust pakken. Je gaat je ziek melden en gaat voor jezelf zorgen. Je gaat rusten, maar zorgt wel dat je in het ritme blijft.
Gelukkig heb je kinderen en moet je je bed uit. Doe dit ook. Je gaat iedere dag naar buiten, je gaat bewegen en lekker met je blog bezig zijn omdat je daar energie van krijgt. En zo zorg je ook dat je de dingen van je afschrijft. Verder denk je niet aan werk. Je denkt nu alleen aan je herstel en er weer bovenop komen. Je moet eerst beter worden. Als je beter bent, kun je in gesprek met je werkgever over hoe je je werkzaamheden weer op kan gaan pakken. Maar dat is nu nog totaal niet aan de orde!”.
Maar ik ben toch niet ziek?!
Ehhh, oke. Maar ik ben helemaal niet ziek. Oke, ik ben moe en wat emotioneler dan normaal. Het voelt een beetje alsof er mistbanken in mijn hoofd zitten. Ik weet niet hoe ik het anders uit kan leggen. Ken je dat gevoel in je hoofd als je koorts hebt? Een beetje zweverig gevoel heb je dan. Dat heb ik al weken. Maar niet continu en de ene dag meer dan de andere dag.
Ik ben ook gestopt met roken. Dus ik dacht dat het daardoor kwam. Net als het zweten in mijn slaap en de soort van opvliegers overdag. Maar nee, dat was het allemaal niet. Ik heb een burn out en moet nu eerst zorgen dat het vlammetje, mijn vlammetje, weer gaat branden.
Beter slapen
Van de huisarts moet ik pilletjes slikken om beter in te slapen en hopelijk schrik ik niet meer iedere nacht zwetend wakker. En ik heb de opdracht om van me af te schrijven (nou dat kan ik wel) en verder goed naar mijn gevoel te luisteren. Wil ik slapen, ga dan slapen. Als ik maar zorg dat ik iedere ochtend mijn bed uit kom, iedere dag beweging heb en iedere dag naar buiten ga.
Pas op de plaats
Ik weet zeker dat het allemaal wel goed komt, maar nu gaat het dus even niet zo goed. Maar ik ben niet zielig en wil ook echt niet zielig gevonden worden. Ik kan nog gewoon lachen en maak ook nog gewoon grapjes. Ik ben ook echt nog gewoon een heel gelukkig mens en dankbaar voor alles in mijn leven. Zelfs voordat ik wist dat ik een burn out had. Ik geloof namelijk dat alles met een reden gebeurt.
Elke gebeurtenis in je leven is weer een nieuwe les en uit elke gebeurtenis komen vaak nieuwe inzichten. Dus ondanks dat het nu gewoon even K U T is, weet ik dat ik hier sterker en wijzer uit ga komen. Maar nu eerst maar weer een dutje doen en bijslapen.
Jeetje, wat herkenbaar. Mijn huisarts zei precies hetzelfde. Ga dat ook vooral doen. Het werkt echt. Ik wens je heel veel sterkte en een digitale knuffel
Dank je wel! Ik doe mijn best. Merk dat mijn lijf wil rusten, maar moet mijn hoof ook zover krijgen. Gaat wel al steeds beter moet ik zeggen 😉
Heel veel sterkte en vooral; luister naarje lichaam! Het vertelt je wat je ècht nodig hebt (en niet wat je denkt nodig te hebben of wat je hoofd wil dat je doet…). ♥♥♥
Inderdaad, mijn hoofd moet leeg zodat ik beter naar mijn lichaam kan luisteren. En dat is nu het lastigste haha. Maar het komt goed. Dank je voor je lieve reactie!
Dat is niet niks, maar supergoed dat je jezelf nu de broodnodige rust gunt. Je huisarts klinkt prettig in ieder geval en geeft goede adviezen als ik dat zo lees.
Ja best heftig ja. Schrok er ook van. Had niet verwacht dat het zover zou komen. En ik ben superblij met mijn twee huisartsen. Nu moet ik alleen nog luisteren en ook echt mijn rust pakken haha voel me zo opgejaagd dus dat is echt lastig. Maar met de tijd moet het goed gaan komen ??
Het zal niet meevallen om los te laten dat je je werk niet meer kunt doen op dit moment.
Ik herken wat je schrijft. Het afgelopen jaar merkte ik ook een paar keer dat ik tegen overspannen aan zat. Dan had ik net weer vakantie en trok het weer bij. Maar optimaal voel ik me niet. Deze winter is qua gezondheid ook slecht voor mij, maar ook mijn gezin kwakkelt wat af. Inclusief de kat. Om de haverklap moet ik weer naar de huisarts, voor mezelf of de kinderen.
Ik neem mezelf in acht, maar dan nog ga ik over mijn grenzen heen.
Heel veel moed gewenst en ik zal aan je denken de komende tijd.
Jeetje wat lief! Dank je wel!!
Hou jij jezelf ook in de gaten? Maak ajb pas op de plaats en denk aan jezelf. Geloof me, je wil echt niet zijn waar ik nu ben. Daar heeft je gezin helemaal niks aan. We willen en gaan maar door omdat we ons gezin niet te kort willen doen. Maar als je instort heeft je gezin helemaal niks aan je. En voel je je dubbel zo rot. Ik weet er nu helaas alles van. Dus wees lief voor jezelf en rust goed uit! Sterkte!!!