Lang leve de premenopauze! Of nou ja, eigenlijk dus helemaal niet. Wat een ellende. En dan valt het met mijn klachten nog wel mee. Of laat ik het anders zeggen, ik heb niet veel klachten maar de klachten die ik wel heb, hebben behoorlijke impact op mijn leven. En daarmee ook op dat van mijn gezin. Maar helaas moeten we er gewoon even doorheen en hopelijk ben ik er snel vanaf. De menstruatieweek is altijd een week waarin plannen gewijzigd moeten worden en ik in ieder geval 1 dag echt uit de roulatie ben.
Zaterdag
Lang leve de premenopauze, want ik ben vrijdag ongesteld geworden en dag 2 is sinds een tijdje best heftig. Zo heftig dat ik amper kan bewegen. En dus wordt het een dag in bed doorbrengen. Dan ben ik ook dichtbij de badkamer mocht het toch misgaan.
Ik kijk series, lees en af en toe komen de meiden me gezelschap houden. Zo kom ik de dag wel door! En uiteraard moet je dan gewoon Maccie hebben. Wat uiteraard ook gewoon in bed wordt opgepeuzeld.
Zondag
Ook afgelopen nacht was weer drama. Steeds wakker en naar de wc moeten omdat het net goed gaat. En ik merk in de ochtend dat ik kapot ben. Moe van al het bloedverlies en moe van de rotnacht. Dus ook vandaag doe ik heel rustig aan. Douchen is het enige fysieke wat ik vandaag doe.
In de middag slaat de verveling toe en ga ik een beetje werken. Maar ook daar komt weinig van terecht, want ik ben gewoon heel erg moe. Wat natuurlijk iet gek is.
Maandag
Vandaag kan ik weer bewegen zonder bang te zijn dat ik doorlek. Ik ben namelijk in twee dagen al het bloed kwijtgeraakt wat ik normaal gesproken in 5 dagen verlies. Ik ben nu dan ook gewoon niet meer ongesteld. En nu is het de vraag: ben ik het over twee weken weer of duurt het acht weken? Lang leve de premenopauze! Ach en dan mag ik nog niet klagen, want opvliegers heb ik niet meer sinds ik beter zorg dat de basis van mijn zelfzorg op orde is.
Ondanks de vermoeidheid en weinig energie heb ik toch aardig wat gedaan en ik heb zelfs boodschappen gedaan. Tussendoor ben ik ook even koffie gaan drinken bij mijn moeder en verder rustig aan wat blogs geschreven. Ik wil het liefst vroeg naar bed, maar Marley is morgen jarig en er moeten natuurlijk slingers opgehangen worden en ballonnen opgeblazen worden.
Dinsdag
En vandaag is het dan echt zover: mijn kleine meisje is alweer 13 jaar geworden. Vandaag begint haar 14e levensjaar. Ik blijf het ongelooflijk vinden dat ik al zo’n groot kind heb. We beginnen vandaag lekker vroeg, want om kwart over zes staan Alex, Jenna en ik al naast Marley haar bed te zingen en wordt ze verwend met cadeautjes.
Als de meiden naar school zijn ga ik aan het werk en in de middag komen de oma’s gezellige een stukje taart eten en een wijntje drinken. En eigenlijk zouden we in de avond een hapje gaan eten, maar we besluiten voor sushi te gaan. Heerlijk! Na het eten gaan de meiden nog even buiten spelen en dan slaat het noodlot toe: Jenna valt met Marley haar fiets en komt ongelukkig op haar pols terecht. Omdat Jenna echt een bikkel is, maar we aan alles merken dat ze veel pijn heeft besluiten we naar de HAP te gaan. En daar blijkt dat het gekneusd is. Dus dat wordt een paar weken in een mitella. Deze verjaardag zullen we in ieder geval nooit meer vergeten!
Woensdag
Door Jenna haar val wijzigen al mijn plannen voor vandaag en hou ik het alleen bij het schoonmaken van de woonkamer en keuken. En de boodschappen schuif ik een dagje door. Ik wil Jenna niet meenemen als ze pijn heeft en alleen thuis laten is nu helemaal geen optie. Daarnaast moet ik eerst een mitella voor haar hebben want die kreeg ze niet van het ziekenhuis. Die heb ik dinsdag natuurlijk meteen besteld en zou vandaag bezorgd worden, maar natuurlijk kreeg ik een bericht dat het donderdag pas bezorgd wordt grrr. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder nog een mitella in een EHBO doos en die komt ze brengen. Ik had een provisorische mitella van een kussensloop gemaakt. Werkte ook maar is natuurlijk best warm.
Als Marley uit school is kijken we met zijn drieën Netflix en na het eten gaan Jenna en ik lekker in bed tv kijken. Want ik ben nog steeds moet van afgelopen weekend; lang leve de premenopauze. Marley heeft een bijeenkomst in de kerk ter voorbereiding van haar vormsel. Nog voordat Marley weer thuis is breng ik Jenna naar bed met de hoop dat ze een betere nacht heeft dan die ervoor. Wel met twee paracetamol om het scherpe randje eraf te halen, want pijn heeft ze echt nog wel.
Donderdag
Vandaag komt de schoolfotograaf bij Jenna op school en daarom wil ze heel graag naar school. We spreken af dat ik gebeld wordt als het toch niet gaat en ik haar dan op zal halen. Nadat ik haar naar school heb gebracht ga ik boodschappen doen. We vieren vrijdag Marley haar verjaardag en ik heb geen zin in laatste moment werk. Dus met vijf volle tassen, want ik heb ook gelijk eten tot en met zondag gehaald, kom ik weer thuis. Boodschappen doen vind ik nooit zo erg, maar die boodschappen uitpakken vind ik echt niet leuk.
Als ik dan net met een kop koffie zit en aan het werk wil gaan, word ik door school gebeld dat Jenna toch wel veel pijn heeft. Dus gauw de honden even laten plassen en dan mijn meisje ophalen. Marley is vandaag ook vroeg uit dus dan heeft Jenna gezelschap als ik zit te werken.
Vrijdag
Vandaag eerst de huisarts bellen en we kunnen in de middag terecht. Dus nog even werken, want in de avond vieren we Marley haar verjaardag en na de huisarts ben ik niet van plan om nog te werken. Jenna en ik gaan in de ochtend ook nog even de markt over, omdat ik stoffen moet hebben voor de Halloweenkostuums die ik ga maken. Maar op de markt staat alleen een fourniturenkraam. Dus ik haal vast wat garen en een nieuw meetlint aangezien ik geen flauw idee heb waar mijn meetlint is gebleven.
Dan gaan we om 14:00 uur naar de huisarts en godzijdank is het een AIO (arts in opleiding) die toch het zekere voor het onzeker neem en een verwijzing naar radiologie geeft. Had ie dat niet gedaan had ik er toch op gestaan, want ik voel aan alles dat er meer met die pols aan de hand is. En als er dan 3 foto’s zijn gemaakt is direct duidelijk dat Jenna haar pols toch gebroken is. Ik wist het! Door naar de SEH voor gips. Maar eerst wachten op de chirurg, want hij moet de officiele diagnose stellen voordat er gips gezet mag worden. En ja hoor, dat wordt minimaal 4 weken gips voor Jenna. Zo sneu!
Als we dan eindelijk tegen vijven weer thuis aankomen, komen Tessa en Alejo ook net aan. Ik schenk eerst een wijntje in en ga dan gelijk de keuken in. En na het eten douchen en klaarmaken voor Marley haar feest. Gelukkig kan het doorgaan en is het wederom een topfeestje. Jenna staat ook lekker te dansen met haar gipsarmpje. Zo fijn dat ze nu geen pijn meer heeft. Tegen de ochtend rol ik mijn bed in en val uiteindelijk in een diepe (dronkemans ehh vrouw) slaap. Gelukkig is het weekend en kan ik een beetje bijkomen…of toch niet?
Hoe was jouw week? Ik hoop minder chaotisch dan de mijne 😉
