Op eerste paasdag waren mijn kinderen allebei ziek. Buikgriep. Heel vervelend. Vooral voor mijn kinderen. Je weet zelf hoe het is als je een buikgriep hebt, vreselijk. En als je kinderen zich zo ellendig voelen dan wil je niks liever dan de pijn en de narigheid van ze overnemen. Helaas kan dit niet. Het enige wat je als moeder (en vader) kunt doen is het ze zo aangenaam mogelijk te maken. Er voor ze zijn. Maar sinds ik een burn out heb gehad merk ik dat ik niet zo goed meer ‘presteer’ als mijn kinderen ziek zijn en het is al helemaal een drama als ze allebei tegelijk ziek zijn. En zo zijn er wel meer situaties waarbij ik mezelf niet herken. Kan je wel helemaal van een burn out af komen? Of blijf je er altijd last van hebben?
Kalm en rustig
Voor mijn burn out was ik de rust zelve. Er moest heel wat gebeuren wilde ik in de stress schieten of in paniek raken. Stress? Wat was dat?! Als er ergens paniek was dan hield ik het hoofd kalm en kon altijd nog rustig en rationeel nadenken en handelen. Maar sinds ik een burn out heb gehad is dit anders. Ik weet niet waar het vandaan komt en of het misschien nog een staartje van de burn out is. Het enige wat ik hoop en waar ik alles aan wil doen is dat ik hier vanaf kom.
Paniek
Als één van mijn kinderen nu ziek is, raak ik lichtelijk in paniek. Zijn ze allebei ziek dan heb ik nog net geen papieren zak nodig om in te ademen. En vanuit dat gevoel sla ik dicht. Ik kan niet goed voor ze zorgen. Het liefst ga ik weg tot ze beter zijn. En dat terwijl dit volledig tegen mijn gevoel indruist. Want ik ben zo’n moeder die juist dan de beste moeder op de wereld is en wil zijn. Mijn kind kan uitzieken en zich veilig voelen. En mijn kinderen geven mij zeker niet het gevoel dat ik niet voor ze zorg. Nee, ik krijg juist te horen dat ik de liefste mama ben. ik krijg dit gevoel vanuit mezelf. Het voelt alsof ik het allemaal niet aan kan. Iets wat tijdens mijn burn out bij bijna alles was. Alles was teveel en ik kon heel weinig hebben. Maar ik was toch weer beter?
Kan je wel helemaal van een burn out af komen?
Gelukkig waren mijn kinderen na een nacht en dag ziek zijn, weer helemaal oké. Maar ik ben na gaan denken over het afgelopen jaar en de maanden nadat ik weer van mijn burn out af was. Ik twijfelde zelfs nog even of ik wel echt ‘genezen’ was. Of was de burn out terug? Ik denk dat je nooit helemaal geneest van een burn out. Je lichaam en geest hebben zo’n klap gehad dat je er altijd wel ‘last’ van zal blijven houden. En met ‘last’ bedoel ik niet dat je geen ‘normaal’ leven meer kunt leiden. Maar ik merk dat ik altijd goed naar mijn lichaam moet luisteren. Als ik moe ben, moet ik echt op tijd naar bed. Doe ik dit niet dan heb ik daar dagen ‘last’ van.
Luister naar je lichaam
Zo ben ik een paar weken terug een hele tijd toch te laat naar bed gegaan. Ik was dan of aan het werk, aan het Netflixxen of met iets creatiefs bezig en ging er weer eens helemaal in op. En voor ik het wist was het na twaalven of zelfs na enen. En als ik dit een paar dagen doe, gaat gelijk mijn weerstand omlaag en resulteert dit in een verkoudheid of zelfs griep. Ik moet dus echt goed naar mijn lichaam blijven luisteren. Een keer wat later naar bed terwijl je de volgende dag vroeg op moet, is geen ramp. Maar dagen achter elkaar is gewoon niet slim.
Dit is niet wie ik wil zijn
Maar dat gevoel dat ik bepaalde dingen niet meer aan kan, benauwd me. Dit is niet wie ik ben en zeker niet wie ik wil zijn. Voor mij is dit dan ook een teken dat ik meer tijd aan mezelf moet besteden. Tijd om weer bij mezelf te komen. Te achterhalen waar dit gevoel vandaag komt. Waarom kan ik bepaalde dingen nu niet aan of heb ik er moeite mee terwijl ik daar twee jaar geleden niet voor terugdeinsde? Komt dit omdat ik toen op de automatische piloot leefde en nu weer mijn gevoel terug heb? Of zit er meer achter? Vragen die alleen ik kan beantwoorden. Een mooi doel voor de komende maand; aan mezelf werken! Tijd maken voor zelfreflectie.
Zet jezelf op de eerste plek
En dat is het gewoon. We hebben het zo druk met van alles dat we onszelf vaak op de laatste plek zetten. Maar we moeten onszelf juist op de eerste plek zetten. Als het met jou goed gaat, gaat het met de rest voor wie je moet en wil zorgen ook goed. Je kan alleen goed voor anderen zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt. Het is zo logisch en toch doen we het niet. Het is belangrijk dat je goed in je vel zit. Je lichaam en geest moeten synchroon lopen. Bij mij is dit nu niet het geval en dus moet ik aan de slag! Ik moet mezelf weer op nummer één zetten. Hoe moeilijk dat soms ook is….
Herken jij dit? Ben jij ook altijd voor iedereen aan het zorgen en iedereen aan het helpen en vergeet je daarbij jezelf te helpen?
4 gedachten over “Kan je wel helemaal van een burn out af komen?”
Er is een nieuwe ‘standaard’ ontstaan, die jij nu bent. Wat vroeger wel goed werkte, werkt nu niet meer. Soms voelt het alsof je van je koers af bent, maar ik denk nu vaker dat het niet een kwestie is dat je er van af valt, maar dat je eerder terugkeert naar wat je eigenlijke koers is. Vanaf daar ga je weer verder.
Mooie term inderdaad van Nicole
PS: het lettertype is erg klein. en lastig leesbaar.
Hoi Anita,
Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben natuurlijk veranderd. Ik voel me ook echt een ander persoon dan een jaar geleden; alsof ik mezelf beetje bij beetje terugvind. En waarschijnlijk is het mijn perfectionisme dat ervoor zorgt dat het voelt of ik faal. Terwijl mijn kinderen juist helemaal happy met mij zijn. Ik hou het erop dat ik door de zoektocht naar mijn nieuwe koers, beperkt belastbaar ben 😉
Dank je voor de feedback! Ik heb het lettertype gelijk aangepast. Is het beter zo? Ik hoor het graag van je!
Toen ik stage liep in een verpleeghuis was er een term die vaak werd gebruikt om een mantelzorger te omschrijven: ‘beperkt belastbaar’. Dat gevoel lees ik ook in jouw post. En ik herken het ook bij mezelf. Het lijkt soms heel wat, maar als er meer gevraagd wordt merk je dat je weinig kunt hebben.
Je bent ‘beperkt belastbaar.’
Wat je daaraan kunt doen weet ik helaas ook niet. Zelf heb ik het idee dat tijd heel belangrijk is. Tijd om echt tot rust te komen. En jezelf die ruimte te geven.
Mooie term; beperkt belastbaar. Dat omschrijft inderdaad hoe ik het voel. Tijd heelt alle wonden zeggen ze dus ik ben er van overtuigd dat het goed komt. Alleen nu nog mezelf die tijd geven 😉